Güzel ahlak

asagıda belirtecegimiz hususlar mevcut olaması durumunda o kulun güzel ahlaklı kul olabilmesi icin önemlidir.


Kalbin selameti,Mal cömertliği,Dilin doğruluğu,Nefsin tevazuu,Şiddetli hale sabır,Gizli gizli ağlamak,Halka nasihat,Müminlere merhamet.

[QUOTE=elci;139836]asagıda belirtecegimiz hususlar mevcut olaması durumunda o kulun güzel ahlaklı kul olabilmesi icin önemlidir. Kalbin selameti,Mal cömertliği,Dilin doğruluğu,Nefsin tevazuu,Şiddetli hale sabır,Gizli gizli ağlamak,Halka nasihat,Müminlere merhamet.[/QUOTE] ellerinize saglik sayin elci,kalbim selamettemi bilmiyorum cunku hissetmiyorum atsada,aslinda kalp dedikleri zikirde baska yermis,icimizdeki isikmis,o yuzden edilen ibadetleri cogaltin isiginiz gunes gibi parlasin denirmis,yani bedenimizdeki butun pis kani arindiran kucuk bir et parcasi olan kalp ,baska seymis,misal kalp gozu acik derler,cakralardan biri acilmistir herseyi gorur,o yuzden kalbim karanliktami aydinliktami bilmiyorum:sad:dilin dogruluguna gelince,dogru soyleyen dokuz koyden kovulurmus,ben onuncu koyden sesleniyorum,iki yasindaki bir cocuk bile yalan soyledigimi anlar ve beni kandirabilir ,siddetli sabira gelince,tas olsa catlardi benim yerimde,biktim haksiz insanlarin hakliyim diye yirtinmalarini izlemekten serbest birakiyorum bende:rofl[1]:gizli gizli aglamak namazlarda basima bela oluyo bu, garip bir duygu sariyo icimi gozlerim agliyo,seytandanmi melektende bilemiyorum:sad:halka nasiat edene kadar alir karsima seytana nasiat ederim,gecen hissettigim bir seytana gel musluman ol dedim bu boyle gitmez ,oda bana senin yaninda benim isim olmaz dedi,sende birak bu huylarini bana takil dedi :wacko[1]:muminlere merhamet ,beni bilen bilir bilmeyen ogrenir:biggrin[1]:

Nef'den tevazu kibir yoksa başka birşeymi ,

Mesaj eksik gelmiş . Nefisden tevazu kibirlenmemekmi ? Anlaması kavraması zor

önce tevazu nedir onu bilmek gerek tevazu alcak gönüllü olmak baskasın kendinden kücük görmemek oldugundan daha asagıda oldugunu düsünmek yani kısacası tevazu oldugu an kibir olmaması sarttır.. nefsini yenmek icin nefs ile cihat etmen durumunda ve bunu allah icin yaptıgında allu teala o nefsi körertir ve senin nefsin eline düsmemende yardımını eksık etmez. ama bu yinede bundan sonraki yasantında sana kalmıstır ibadetlerinin devamında o tevazu devam eder.

allahu teala nefsi yarattıgında nefs söyle demistir ey nefs sen benim kim oldugumu biliyormusun nefs evet sen sensin bende ben demistir burada yaten bu sözde nefsin kibirliligi ortaya cıkmıstır . ve bu sözden sonra allahu teala huzurunda bu senlik benlik basladıgından bu yana sure gelen bu nefsin kul üzerindeki etkis devam etmektedir ve allahu tealaya kulu uzaklastıracak en önemli unsurdur. nefs önce insanın beynini vesvese ile karartır kalbi vesvese ile cürütür allah askını yok eder. Allahu teala nefsin o sözünden dolayı nefse gazap eyledi , nefs bu sözünden dolayı cehennem atesinde kavrulurken beni rabbe cıkartın diye yalvardı ve nefs allahu tealanın huzuruna geldiginde allahu teala yine sordu söyle bakim simdi nefs ben kimim sen kimsi nefs sen benim mevlamsim demesi ile allahu tealanın gazabın ne denli muhaf sonuclar verdigini anlamıs ve geri adım atmıstır. Yani bizlerde nefsimizle cihat etmeiz durumunda o nefsi yenme durumumuz vardır bunu allahu teala bızlere biz istersek vermektedir bu yardımı.

sizlere allahu teala izin n verirse süveyda dedir acıklamaya calısayım. süveyda iki yüzlü aynadır bir züzü görülen bir yüzü ise görülmeyan aleme bakar. unutmayınızki alaha iman eden her kulda bu ayna vardır. kul bu güzelligi gaflete düseker dünya ilerine dalarak kaybeder. bilinzki o ayna cılalı olursa o aynada alemi gayb tevahur eder. yani kalbin merkezi yürek ve yüregin ortasında bulunan bu süveyda insanda ic günesin batıl günesin dogdugu yerse bu yeri nurlandırmak gerek. bu benim bilgilerin hatamm varsa affola.

Elçi,son kez uyarıyorum,mensup olduğun tarikat söylemiyle burada insanların kafasını karıştyırmana izin vermiyeceğim, Nefsin ne olduğunu umarım aşağıda yazılanlardan öğrenirsin,tarikat söylemi değil,kaynağını Kutsal kitabımızdan alan bilgilerdir..... ‘Nefs’, tek tek her varlığa işaret ettiği gibi, bu varlıklara yön kazandıran mânevî güce de verilen addır. Bu anlamda nefs, isteklerin merkezidir. İnsan, şekil yani cisim ve mânevî cephe sayılan ruhtan meydana gelir. İnsanın rûhu onun nefsidir de denmiştir. Hayatın devamı için bedenin bazı şeylere ihtiyacı vardır. Nefs bu ihtiyaçların şekillendiği ve çıktığı yerdir. Nefsin istekleri hayatın devamı için gereklidir. Ancak nefis başıboş bırakıldığı zaman, aşırı istekler gündeme gelir ve insan o noktada hataya düşer. Kişinin yeme içme, soluk alıp verme, barınma, uyuma, sahip olma arzuları nefsin normal istekleridir. Ancak bu istekler başıboş bırakıldığında, kişi câhil, cimri, hasetçi, gözü doymaz, azgın, sapıtmış, gurura kapılmış bir varlık haline gelebilir. Çünkü nefsin yapısı buna uygundur. İslâm’ın getirdiği ölçüler nefsin isteklerini olumlu bir şekilde yönlendirmeyi sağlar. Nefs bazen şeytanın kandırmasıyla kendini büyük görmeye ve doyumsuz olmaya başlar. O noktada kendini ve işlevini unutur. Sahibini azgınlığa ve isyâna sürükler. Aslında nefse isyanı da takvâyı da, hata yapmayı, aşırı istekleri ve Allah’a itaat etmeyi de öğreten Allah’tır (91/Şems, 7-8). Ancak insan bu noktada sınanmaktadır. İslâm, insan ile onun nefsinin isteklerinin arasına bir denge getiriyor. Meşrû istekler ile, gayrı meşrû arzular arasına sınır koyuyor (91/Şems, 9-10). Allah, Kitab’ında iki ayrı yerde nefse yemin etmekte, ona dikkatimizi çekmektedir: “Nefse ve onu şekillendirene; ona fücûrunu (bozukluğunu/isyânını) ve takvâsını (korunmasını/itaatini) ilham edene yemin olsun. ” (91/Şems, 7-8). Yine, kıyâmet gününün hemen ardından nefse (kendini hesaba çeken, levvâme özelliğindeki nefse) de yemin etmektedir (75/Kıyâmet, 1-2). Allah Teâlâ, direkt olarak nefse hitap edip, onu cennetine dâvet etmektedir: “Ey mutmain (huzura eren) nefis! Râzı olmuş ve kendisinden râzı olunmuş olarak Rabbine dön!” (89/Fecr, 27-28) Âyetlerde nefisle ilgili olarak verilen bilgiler son derece önemlidir: Allah, insanı yaratırken nefsini düzenlemiş ve ona “fücur” ilham etmiştir. Fücur Arapçada, “doğruluk sınırlarının yırtılıp parçalanması” anlamına gelir. Dinî terim olarak fücurun anlamı ise şöyle verilir: “Günaha ve isyana girişmek, fâsık olmak, yalan söylemek, başkaldırmak, karşı gelmek, haktan yüz çevirmek, nizamı bozmak, zinâ, ahlâkî çöküntü…” Şems Sûresi’ndeki âyetlerden öğrendiğimize göre Allah, bu kötülüklerin yanı sıra, insana nefsin fücurundan sakınmayı da ilham etmiştir. Ayrıca nefsini arındırıp temizleyen, yani nefsinin fücurunu kabul edip, Allah’ın ilhamına uyarak ondan sakınanlar kurtulacaklardır. Bu, ebedî ve gerçek kurtuluştur, yani Allah’ın rızâsını, rahmetini ve cennetini kazanmak… Buna karşılık, nefsini örten, yani onun fücurunu, pisliğini dışarı atıp temizlemeyen, içinde saklı tutan kişi ise yıkıma uğrayacaktır. Yıkım da Allah’ın lâneti ve cehennem azâbı demektir. Kur’ân-ı Kerim’den nefse fücurunun yanı sıra bir de, bu fücurdan sakınmasını sağlayan bir kabiliyetin ilham edildiğini öğrenmekteyiz (91/Şems, 7-10). İnsanı Allah’a ve dinin bildirdiği doğrulara, hayırlara yönelten, iyiyi ve kötüyü ayırt etmesini sağlayan nefsin bu yönü, halk arasında “vicdan” olarak tanımlanır.

tarikat benle yan yana olamaz isimde asla olmaz.