Özledim Sevgili

Yüzlerce mektup yazdım sana sevgili. Binlerce satır döktüm ayaklarının altına. Her bir sözcüğünde derdim sana olan sevgimi; her bir satırında kümeledim sana hasretimi… Yüreğimin en kuytusunda sakladım her birini hatıraların kollarında. Bilmedin duymadın görmedin. ‘Özledim, sevgili, Ay karanlık bu gece. Soluğu kesilmiş yıldızların nefesi yok bulutların. Tüm dünya durmuş zaman durmuş. Tüm ağaçlar kulak vermiş sevgime. Sokaklar beni dinliyor sessizlikte… Sensizlikte… Mısralarım daldı yine hayallere bir mektup düştü yüreğime. ‘Özledim’ dedi kalemim yazdı ellerim. ‘Özledim sevgili Kumral perçemlerini özledim… Saçlarının alnımı usulca öpüşünü Derin çizgilerin altında çakan gözlerini Bakışlarındaki ela gölgeleri özledim; Hüzünlü ve yorgun…’ İlkyaz güneşleri savruldu belleğimde. Ada vapurlarının saatleri karıştı sözlerimde. Son anda yakaladım baharı ela gözlerinde. Tuttum ellerinden sevginin sımsıkı tuttum. Bırakmadım kapsın martılar düşlerimizi. Bırakmadım aynalar yok etsin yüzlerimizi. ‘Hala dudaklarımın kenarında bir gülümseme yapışıp kalmış bugünden yadigar’ dedi sesin. ‘Özledim’ dedi kalemim çırpındı kirpiklerim. ‘Özledim sigara kokan sesini; Gönlümü sevgiyle sarmalayan ılık nefesini Nisan yağmuru gülümsemeni özledim… Sonbaharda yaşattığın ilkyaz güneşini Kavuşmalarımızı özledim; Gecenin sabahla buluşması gibi Doyumsuz ve dingin…’ Hasretin yaktı Ada’yı yaz günlerinde. Bekledi bakışlarım bir nefesini bir sesini. Merak etti; neredesin kiminlesin? Hatırlar mısın seni anan dizeleri? Hatırlar mısın ellerimin yumuşaklığını gözlerimin sıcaklığını saçlarımın Ada rüzgarında dalgalanışını? Sana bakışımı hatırlar mısın? Unuttun mu yeminlerimizi? Benliğimizi kül eden o ateşi unuttun mu? ‘Özledim’ dedi kalemim kavruldu yüreğim. ‘Özledim şimşekler yakan temasını Delidolu sağanaklarda ıslanan arzularını Aşkını haykırmanı özledim… Ellerinin yüzümde iç çekişini Nefesinin dudaklarımda gezintisini Tenimde yarattığın yangını özledim; Sevgiye aç ve çılgın… ‘ Gün hazana uçtu göçmen kuşun kanadında. Kızardı yapraklar uçuştu sarı meltemlerin ardı sıra. Dövdü poyrazlar Ada yamaçlarını. Koptu tufanlar sarsıldı kıyılar kızgın dalgalarla. Kestaneler yuvarlandı ayaklar altında; sıkıldı sokak lambaları derin yalnızlıkla. Duyamadım gitarını kulağımda duyamadım soluğunu yanaklarımda. Kırıldım sırça misali darıldım sana… Yokluğuna… Suskunluğuna. Hüzünlü perçemlerin geldi aklıma düştü yüreğime bir mektup daha. ‘Özledim’ dedi kalemim eğildi gözlerim. ‘Özledim avuçlarımdaki yüreğini; Hazan yaprakları misali boynu bükük… Anıların kuytusuna saklanan vaatlerini Gerçekleşmeyecek hayallerini Hüzün dolu vedalarımızı özledim; Çaresiz ve dalgın…’ Sonuncuyu yazdım az önce kış kapıyı çalınca. Bavullarımı toplar gibi topladım senli anılarımı kucağımda. Her birini özenle katlayıp sakladım gönül bohçamda. Bir daha aklıma düşecekleri güne kadar yatırdım hislerimi uykuya… Anıların kollarında… ‘Bitti’ dedi kalemim sustu dillerim… ‘Alıp da gittiğin bir yudum sevgiyi Varlığını özledim…’ alıntı