Şems, Mevlana‘yı ararken onu bir havuzun kenarında, derin düşünceler içinde otururken bulmuş. Burada gece,gece”Ne yapıyorsun?” diye sormuş. Mevlana: “Suyun üzerine yansıyan yıldızları seyrediyorum,” cevabını vermiş. Şems bir an durmuş, sonra da gülerek şöyle demiş: “O zaman niye başını kaldırıp, göğe bakmıyorsun?”Değerli dostlarım!..Bizler gerçeklerle yüz yüze geldiğimiz zaman, onu kabul edebilecek kadar cesur, mantıklı onu hazmedebilecek, taşıyabilecek kadar bilgili ve güçlü müyüz acaba? Bilmek, bilgi sahibi olabilmek çok önemli. Bu kavramın ne anlama geldiğini bildiğimizi düşünürüz. Hepimiz, tecrübelerimizle bir şekilde onu anlar ya da hissederiz. Ama, hakiki anlamda “bilmek” değil bu. Çünkü bilme, beraberinde büyük bir sorumluluk da getiriyor. Bildiğine, bizden bir parça taşıdığına inandığımız bireylerin yaşamlarına bilerek ya da bilmeyerek dokunduğumuz anda, durum birden değişiyor. O sevgi dolu insan ansızın çirkinleşiyor, hatta eskisinden beter oluyor. Gerçek olan şu ki; hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını, Mutlak yaratıcının hatasız çizdiği resimdeki paradoksların ne anlama geldiğini, sistemi okuyan, yaşayan bilir, ona göre tavır alır, sükut eder ve seyretmeye çalışır. Boynu bükük bir tevekkülle karşılanmayan her olay ise sadece bilgiçlik, benlik taslamaya işarettir.
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.