Her şeyi tenkit, her şeye itiraz, bir yıkma hamlesidir.
Şayet insan, bir şeyi beğenmiyorsa,
ondan daha iyisini yapmaya çalışmalıdır.Çünkü, yıkmaktan harabeler,
yapmaktan da mamureler meydana gelir.
Bizler bazen bütün iyi niyet ve samimiyetimizle kendimize göre güzel işler yapma gayreti içinde oluruz.Fakat bu çabamız her zaman çevremizdekiler tarafından doğru olarak algılanıp yorumlanmayabilir.Hatta bazen acımasızca eleştirilere maruz kalabilir,takdir beklediğimiz insanlardan tenkit alabiliriz.Önemli olan bizim burada ki niyetimiz ve gayretimizdir.İnsanlara eleştirmek,üretmekten her zaman daha kolay gelmiştir.Bize düşen yapıcı eleştirilerde bulunanlara minnettar olma,yıkıcı eleştirilere ise takılmadan yolumuza devam etmektir.Bu yaklaşımı destekleyen yaşanmış bir olayı paylaşmak istiyorum.
Bir öğrenci resim öğretmeninin isteği üzerine büyük bir hevesle okuduğu okulun bahçe duvarına bir resim yapar.Ve altına şöyle bir not düşer;
-lütfen eksik ve yanlışları işaretleyiniz!
Bir hafta sonra resimde işaretlenmemiş bir alan kalmadığını görünce büyük bir hayal kırıklığı yaşar ve üzüntüyle bir daha resim yapmamaya kara verir:
Öğrencinin bu kararını öğrenen okulun psikolojik danışmanı onu odasına davet ederek olayı ve hissettiklerini kendisiyle paylaşmasını ister.
Öğrenci, resim yapma kabiliyeti olmadığına inandığına ve kendisine güveninin
kalmadığını söyler.
Sonuç olarak görüşmeden şöyle bir karar alarak ayrılırlar:
Öğrenci aynı duvara yeni bir resim daha yapacak ve altına şu notu düşecektir.
_Lütfen eksikleri tamamlayınız!
Ve bir hafta sonra öğrenci resme baktığında gözlerine inanamaz.Çünkü resme tek bir çizik bile atılmamıştır.Koşarak rehberlik servisine gider ve olanları anlatır.
Ve psikolojik danışman ona;
_İnsanlara eksik olanı görmek kolay,alternatifini üretmek oldukça zor gelir.Bu da benim sana hayat dersim olsun, der.
” Sen yüreğindeki ışığı söndürme.
Başkaları eleştiriyor diye,
İçindeki üretme aşkını öldürme,
Neden olmuyor? Diye”
Olumsuz eleştiriler yapanları dikkate al,
Ama onlara takılma,
Güzellikler görenleri bul ki,
Ümitsizliğe kapılıp yıkılma”