Yedi Ulu Ozan tarihsel süreçte Alevilik, 12 İmamlara bağlılık, dönemin siyasi sorunları hakkında halkı aydınlatan ve o dönem için önemli olan Arapça ve Farsça gibi dilleri de bilmelerine rağmen eserlerini halkın anlayacağı Türkçe dilinde veren ozanlardır. İnanışa göre hem Alevi inancı uğruna verdikleri mücadele ve katlandıkları zulüm, hem de edebi eserlerindeki insanları cezbeden içerik nedeniyle kendilerinden sonra gelen tüm ozanları etkilemiş ve artlarında iz bırakmıştır. Sayılan bu sebeplerin yanı sıra bir çoğunun Ehli Beyt soyundan gelmesi de bu ozanların bugüne Yedi Ulular olarak gelmesine yol açar.
Cemlerde okunan deyişlerin tamamına yakını bu ozanlara aittir. Artık, bir kutsal miras niteliğinde kuşaktan kuşağa taşınır olan bu deyişlerin eşi görülmedik sanatsal yapısı ve ‘Ulu Ozanlar’ın gerektiğinde ölümden çekinmemeleri ve yapıtları onları halk nezdinde ulu kılmıştır. Yedi Ulular hakkında günümüzde yapılan sanatsal eserler daha çok Türkiye, eski SSCB, Bulgaristan, Makedonya, Azerbaycan, Suriye ve İran’da yayımlanmaktadır.
Yedi Ulular olarak anılan şairler
Seyyid İmâd’ed-Dîn Nesîmî (14. yy.)
Yemini (15. yy.)
Fuzûlî (16. yy.)
Şah İsmail Hatai (16. yy.)
Virani (16. yy.)
Pir Sultan Abdal (16. yy.) ‘dır.
Kul Himmet (16. yy.)
Alıntı