Tüketmek için bunca acele ettiğiniz takvim yaprakları bir bir koparken geçen zamana baktığımızda neler hissetmiyoruz ki… Gecen sadece zaman değil bir ömür. Sonucu bir azap veya mutluluk… Her şeyi zamana bırakıp ertelediklerimizin sonucu kocaman bir ah olmasın… Şu ömürde hiç bitmeyen ertelemelerimiz ve yarınlara havale etmeler olmasa. Bugünü yaşamadan, yaşamı yarınlara bırakmalarımız… Ancak, gerçek şu ki yarını görebileceğimiz de şüpheli… Her şeyin çözümünün yarınlarda bulunacağı hayaliyle avunma ve ertelemelerimiz yaşamla sürüp giderken birçok doğrular, yanlışlar aynadan akıp gidiyor. Hayat dediğin, sonucu hesap kitap… Akıp giden yıllara baktığımızda yaşananlar arasında sevgiden iyi, güzel işlerden başka kar hanemizde neler var, ne kadar kardayız? Sonuç; gerçek olan tek şey kar hanemizi dolduracak amellerimiz. Asıl hayat sermayesini oluşturan da bu olsa gerek… Kaybettiğimiz ise hayatta ertelediklerimizle birlikte iki dünya mutluluğumuzdur…Bizim işlerimiz zamanın pek umurunda değil, o akıp gidiyor… Biz hayallerimiz, umutlarımızla yaşamaya devam ediyoruz.“Ah şu üniversiteye girsem, üniversiteyi bir bitirsem… Sonra bir işe girebilsem, bir evlenebilsem, çocuklarım olsa. Hele bir başımızı sokacak yuvam olsa, bir ev alabilsem, ayağımı yerden kesebilecek bir arabam alsa… Hele şu borçlarımızı bir ödeyelim. Ah şu çocukların okulları ve dershaneleri bir bitse de üniversiteyi kazanabilseler… İşim, eşim, çocuklarım derken, sonunda ah bir emekli olsam… Hayattan isteklerimiz hiç bitmiyor ki… İşte böyle geçip gidiyor seneler, eriyen buzlar misali tükeniyor zaman. Sonunda bitirdiğimiz ise kocaman bir ömür sermayesi…Hayat geri dönüşü olmayan bir yol… İlerisi bize bağlı, sonucu pek belirgin olmayan bir durak… Herkes yaptıklarının karşılığını muhakkak görecektir!Şöyle çevremdekilere bakıyorum da çok şey değişkenlik içersinde. Eşim, çocuklarım, makam mevkiim, görevim her şey değişiyor ve tükeniyor. Tükenmeyene, diğer dünyada karşımıza çıkacak, hiç zayi olmayacak işlere sarılmalıyım diye düşünüyorum… Rütbeler, diplomalar, akrabalar, arkadaşlar dostlar tek tek başkalaşıma başlamış… Tabi ki kendimde, düşüncelerimde de… Kimse fark etmiyor mu, zamanın akıp gittiğini, gittikçe yaşlandığını ve birçok yönden değiştiğini… Hayal etmek güzeldir… Umut taşımak hayatın vazgeçilmezidir… Ama bugünü yaşamayarak hep bizi mutlu edeceğini zannettiğimiz, tatlı hayallerini kurduğumuz beklentiler bizi yarınlarla avutuyor… Belki de hayal ettiğimiz, bizi yarınlarda mutlu edeceğini düşündüğümüz olaylar bir ömür boyu hiç olmayacak…Peki, neden sabır ve şükürle yaşamayı, mevcut yaşamımızla mutlu olmayı düşünmüyor ve denemiyoruz… Bu gün, yarın, bu hafta, bu ay, bu yıl diyerek ertelediklerimiz için bu kadar mazeret üretilir mi? Yaşamak ve mutlu olmak için bu gün bize düşeni yapmadan, hep yarınlara ertelenmiş günlerin hesabını nasıl vereceğiz…İş yapma, mutluluğu erteleme bahanelerini artık bir yana bırakarak hemen bir karar vermeliyiz. Geçmiş ve gelecek zaman artık yok. Zamanda düne ait ne varsa dünde kaldı, gelecek meçhul, bu gün yeni işler yapma zamanıdır. Asıl olan şimdiki zamandır, şimdiki an’ı iyi değerlendirip her anın mutluluğunun yaşanmasıdır.Bakıyorum da, oysa anlaşılmaz olan hayat değil, asıl hayatın gayesini ve önemini anlayamayan bizleriz. Şöyle bakışlarımı gökyüzüne kaydırıyorum ve düşünüyorum. Güzel olan ve adı mutluluk olan şey; kendi ellerimizden, çalışmalarımızdan başka bir şey değil… Bunu bilerek bize nefes alıp verme ve düşünme özgürlüğünü tattırdığı için Allaha teslim oluyor, şükrediyorum… İşte bu bakış hayatımıza bambaşka tatlar getirir, ufkumuzu genişletir, dinamizmimizi artırır. Hayatta emeksiz, gayretsiz bir şeylerin olmasını beklemekten vazgeçmeliyiz… İsteklerimizin ölene kadar bitmeyeceğini ve yaşamda mücadelelerin kesilmeyeceğini unutmamalıyız… Bugünü yaşarken yarını da unutmadan önümüze hedefler koyabilmeliyiz. Ulaşmak istediğimiz her hedefe bir yerden başlamalıyız.alıntı..