Selam sevgili lahutiye sizlerle bazı duygularımı ve yaşadığım hayattan anlayabildiklerim paylaşmak istedim…. Bilmiyorum bir ben miyimdir hayatta neden ben? diyen sanmıyorum belkide bütün insanlar diyordur bunu tabi benim ki isyan amaçlı olmayıp bir sebeb aramak için yaşanılanlara maneviyata çok inandığımdan olsa gerek bu düşüncelerimde…. Hayatın bana bıraktığı en büyük hatıra; sevdiğim ve çok değer verdiğim ne varsa hayatın onu benden acımasızca aldığıdır… Bunu anlayabilmem için o kadar çok şeyi yitirdim ki… Şimdi size anlatacaklarıma belki güleceksiniz komik gelecek herkeze göre başkadır ya renkler belki siyahı beyaz görende vardır yada karanlığı aydınlık yapan sanırım dedim ama elbette vardır…. Küçükken bir ineğim vardı benim adı beyazgül ama öyle güzeldi ki o çocukluk işte çok severdim ve birgün yavrusunu doğuracaktı evde annem babam kimse yoktu ve ona soğuk su verdim ki bu asla yapılmaması gereken bir şey miş sonra ılık sular verdik içmedi heryere koşturuyordu soğuk su istiyordu veremedik versek ölürdü belkide ölüm susuzluğunu o bile hissedebiliyordu…. Sonra yavrusunu dünyaya getirdi ve gözlerimin içine yavrusuna bir gözlerime bir yavrusuna bakarak can verdi!!!! bir insan gibi, emanet eder gibi …. Bir kaç ay sonra yavrusuna can verdi böyle başladım kaybetmeye sevdiklerimi… Bir köpeğim vardı adını polis koymuştum birgün onunla oynamadım diye kaçtı gitti ve gelmedi onuda kurt yemiş….!:( Farkedemiyordum elbette sevdiğim herşeyin benden alındığını!!!! Sonra ablamı almaya geldiler köye istanbuldan akrabalar o köyde öyle karanlık bir dünya vardı ki benim aydınlığımdı ablam onuda aldı hayat benden!…. Günün biri geldi bu koca şehire gedim!!!…. Burda sevdiğim insanları yititrdim artık anne ve baba sevgisi içimde tarif edilmeyen bir duygu nasıl bir şey olduğunu anlamadım ve sonunda özlemeyide aldı hayat benden !!!…. Bir adam sevdim sonra bu şehirde ve sonunda duygularımı yititrdim duygularımı aldı hayat benden!…. Dostlarım oldu elbette yıllarca yan yana yaşadığım ve benden önce benim için ölebilecek dostlarım küçük bir hata yaptığımda onları yititrdim, onlarıda aldı hayat benden… Bir bebek vardı yengemin ilk konuşmaya başladığında abla demişti hayat olmuştu bana sanki sevdiğim ve yitirdiğim herşeyi geri vermişti onu aldılar benden saçma küslüklerle göstermediler onuda yitirdim sonunda,hayat onuda aldın!!!!!! Bir kedim vardı onuda kaybettim,onuda aldığında hayat! bir rüya gösterdi bana ve dediki bir kadın rüyamda işte böyle ! Kaybettiğin bu kediyi geri alamayacağın gibi , seni kaybettikleri zaman senide asla geri alamasınlar!!!!!…… Ve ben kaybetmemek için çok sevmemeyi öğrendim kimseyi…. Ve ben basit oyuncaklar demişken; küçük bir çocuğun oyuncak arabası, oyuncak evi, oyuncak parkları gibi…Büyümüş bir adamın en güzel evi, en güzel arabası, ve en güzel mekanları arasında aslında hiç bir fark olmadığını görebiliyorum…. cemile altun