Allah Kulunu Nasıl Zikreder

Allah Kulunu Nasıl Zikreder Adamın biri, geceleri devamlı Allah’ı zikrederdi. Bütün gecesi zikir fikir içinde geçerdi. Zikir kalbine yerleşmiş, gönlüne tat vermişti. Bir gün şeytan bu adama yaklaştı ve o*na, “Böyle devamlı Allah’ı zikretmen ne zamana kadar sürecek. Sen gece gündüz Allah diyorsun, peki bir kere olsun Allah da sana buyur kulum dedi mi? Zikrinin karşılığını aldın mı? Madem sana bir karşılık verilmiyor, sen bu kötü halinle ve kara yüzünle ne zamana kadar Allah diyeceksin?” diye vesvese verdi. Bu vesvese adama tesir etti. Kalbi karıştı. o*nu gerçek zannetti. Demek ben Allah’ı zikretmeye layık bir kul değilim bana karşılık verilmiyor diyerek zikri bıraktı ve uyudu. Gece rüyasında Hızır aleyhisselamı gördü. Hz. Hızır o*na, -Allah’ı zikretmeyi niçin terk ettin; zikirden niçin pişmanlık duydun? diye sordu. Adam, -Ben sürekli Allah Allah diye zikrettim; fakat bir gün olsun Allah’tan “buyur kulum” diye bir karşılık duymadım. Ben bu işe layık olmadığımdan ve Allah’ın kapısından kovulmaktan korkuyorum, dedi. O zaman Hz. Hızır (a.s) adamı şöyle uyardı: -Senin Allah Allah demen, O’nun buyur kulum demesi dır. O seni zikretmese sen O’nu hiç zikredemezdin. Senin O’na kavuşma arzusu ile amel edip çırpınman O’nun tarafından sana verilmiş bir cezbedir. O seni sevmese kendi yolunda koşturmazdı. Senin Allah’tan korkun ve O’na duyduğun aşk, O’nun sana lütfüdür. Senin her yâ Rabbi diye inleyişinde O da sana yönelir, seni dinler ve karşılık verir. Allah bir kulun kalbini bağlarsa, o kul Allah’ı zikredemez. Allah yolunu açmazsa, kul dua edemez. Sen başına gelen bir dert içinde Allah diyorsan, O sana kendisini zikrettirmek için bu derdi vermiştir. Gaye seni kendisi ile meşgul etmektir. Korkma, Allah de. Zikre ve duaya devam et. Hiçbir zikir ve dua karşılıksız kalmaz. Zerre kadar bir amel dahi zayi olmaz. Allah Firavun’a mal verdi, dert vermedi. O da hiç inleyip zikretmedi. Allah’ı zikrettiren dert, O’nu unutturan maldan ve sıhhatten daha hayırlıdır. “Kalp ya dertle ya da muhabbetle Allah der Allah’a yönelir. Kul bilmese de böyledir.O’nu severek zikredenler şükretmiş olur,mükafat alır. Yüce Allah’ı zikretmenin mükafatı, Allah katında zikredilmek ve sevilmektir.” der.–alıntı–

Çok güzel bir paylaşım superisi. cok begendım yazıyı.

Cenab–ı Hak: “Fezkuruni ezkürküm/Beni zikret ki, Ben de seni zikredeyim” (Bakara, 2/152) buyurarak kuluyla pazarlık ediyor. “Beni zikret ki, bende seni zikredeyim”. Bundan daha güzel sigorta olur mu? Bunu yapınca sen, O’nu unutsan da o seni unutmaz. Şöyle ki; sen, iraden yerinde elindeyken aklın başındayken onu anarsan, iraden elinden alındığı zaman O unutturmaz sana kendini. İraden yerinde iken Allah’ı zikreden sen, iraden elinde yokken, aklın başında değilken de Allah’ı zikredersin. Dilin, gönlün hep “Allah” der. Demezsen ne olur? Bir büyüğün buyurduğu gibi, “Son nefeste söylemezse bu diller/Bütün cihan senin olsa ne fayda?" Ona ulaşmamız lazım. Son nefeste “Allah” demesi için bu dili ve gönlü alıştırmamız lazım. Bizim çok ciddi bir rakibimiz var. Onun da bizimle en ciddi müsabakası son nefesimizdir. İster ki, “Benim taifem fazla olsun.” Kimdir o? Mel’un Şeytan. Onun mekrinden/hilesinden kurtulabilmek için bu kalbi ve dili zikre alıştırmak lazım. Eğer kalp ile dil Allah’ı zikre alışmış ise yani yaşarken bu antremanı kalbe ve dille yaptırdıysak o müsabakada şeytanı tuşla mağlup eder. Bir başka ifadeyle nakavt eder. Ama senin dilin de alışmamış kalbin de alışmamış; vallahi perişan eder seni. Kısaca biz, eğer o kalbe ve o dile Allah’ın sevgisini ve muhabbetini koyarsak, onu kesinlikle unutmaz, istediği anlamda ve de manada kul oluruz. Biliyoruz ki, insan nisyanla/unutkanlıkla maluldür. Bütün bu gerçekleri zaman zaman dinlememize rağmen, sürekli olmayınca yine de bir gaflet, bir unutkanlık oluyor. O nedenle zikre alışmakta, hiç unutmamakta kamil insanların büyük rolü vardır. Zikir bir ibadet, bir iş bir ilimdir. Zikir, başlı başına bir ilimdir. Allah’ı bilme ilmidir. Herhangi bir ilmi tahsilde size bir öğretmen gerekiyor mu? Gerekiyor. İşte kulları Allah’a, Allah’ı da kullara sevdiren kamil insanlar da bir mürebbi olarak insana en fazla lazım olan ilmi öğretirler. O nedenle kamil insanların insanlar üzerindeki tesiri ve hakkı çok büyüktür. --alıntı--