Kur’ân’da, Allah’ın insanı topraktan 1, hayvanları sudan 2 yarattığı açıkça beyan edilir. Üstad Bedîüzzaman Hazretlerinin bildirdiği gibi zaten toprağın kaynağı taş, taşın menşei de sudur. 3 O halde toprak ile su arasında esasen bir akrabalık bağı bulunmaktadır.
İnsanın bitkilerden ve hayvanlardan beslendiği, bitkilerin topraktan, hayvanların da toprağın bitirdiklerinden beslendiğine dikkat ettiğimizde, canlılarla toprak arasında da son derece yakın bir akrabalık bağı bulunduğunu görmekte gecikmeyiz. Ve toprağın da su ile beslendiği gözümüzden kaçmaz.
Neticede, esas olan Allah’ın yaratmasıdır. Sudan yaratmak ile topraktan yaratmak arasında yalnızca bir ifâde farkı olabileceği gibi, bazı yaratıklar hususunda bir İlâhî tasarruf farkı bulunması da söz konusu olabilir. Yani Cenâb-ı Allah dilerse doğrudan sudan, dilerse su ile beslediği ve hayat verdiği topraktan yaratır. İrâde ve takdir Cenâb-ı Hakk’ındır.
Dipnot:
1- Bakınız: Rahman Sûresi, 55/14; Saffât Sûresi, 37/11; Hicr Sûresi, 15/28; Sad Sûresi, 38/71; Rum Sûresi, 30/20.
2- Enbiyâ Sûresi, 21/30; Nur Sûresi, 24/45.
3- Sözler, s. 228 (Hâşiye).