Ben bir kadınım;Doğduğumda aileme çocuk sahibi olmanın mutluluğunu yaşatmak dışında soy devam ettirebilme yeteneği taşımadığımdan çoğu zaman evlattan sayılmayan… Ben bir kadınım; okulda ağabeylerime ” kaç kardeşsiniz? ”sorusu sorulduğunda, ” iki kardeşiz bir de kız var ” yanıtı verdiren. Ben bir kadınım; ilk oyuncağı bebek olan; çünkü büyüdüğünde en önemli işi çocuk doğurup bakmak olacak olan… Ben bir kadınım; biraz haylaz ve hırçınsam ‘erkek Fatma’ diye anılan… Ben bir kadınım; ” uslu ol, hanım hanımcık dur, fingirdeme! ” sözlerini pek küçücükken duymaya başlayan… Ben bir kadınım; ev içi işleri yapmayı öğrenerek geçirdiğim çocukluğum yüzünden, aslında gelişebilecek bir çok yeteneğimi açığa çıkarma fırsatı bulamayan… Ben bir kadınım; ” okumasına ne gerek var, zaten evlenecek o ” denilen. Ne kadar okuyacağına bile evin erkeği tarafından karar verilen… Ben bir kadınım; törelerin zincirinden hala kendini kurtaramayan… Hala töre cinayetlerine kurban giden… İşlenen cinayette hem kurban hem de suçlu olan… Ben bir kadınım; sokakta saldırıya uğrasam ” o saatte orada ne işi vardı? ” denilen…Ben bir kadınım; aynı emeği harcadığım bir erkekten çok daha az kazanan… Ev içinde harcadığı emek ise; hiçe sayılan… Ben bir kadınım; her başarılı erkeğin arkasında duran… Bir türlü kendi başarılarıyla anılamayan… O başarılı erkek için hiç durmadan çalışan… Ben bir kadınım; bana dayatılan güzellik anlayışları içinde çırpınan…Bu çırpınış sırasında bir anda metalaştırılan. Ben bir kadınım; doğduğunda babasına, evlendiğinde kocasına ait olan… Evet ben bir kadınım; gelecek güzel günlere gebe… İçinde taşıdığı umudu yarınlara sunmaya hazır… Karların arasından boynunu uzatan çiğdemlerle galanthusların naifliğini ve bu görüntünün altındaki inanılmaz direngenliği taşıyan… Kimsenin olmayan, kimseye sahip olma telaşı da taşımayan… Hayatını kendi ellerine almak isteyen… Sunulan kandırmaca haklarla yetinmeyecek olan.Ben bir kadınım; umudum ben… ALINTI