merhabalar.ben yeni üyeyim forumu uzun zamandır takip ediyordum.sonunda bende buraya katılmaya karar verdim.önceleri pekte inançlı biri değildim yada yaşadığım olaylar sebebiyle psikolojim tamamen alt üst olduğu için böyle düşünüyordum bilmiyorum ama şuan yürekten inanıyorum allaha.anladım ki bunca zaman sonra beni getirmeye çalıştığı yer burasıydı.şuan tam bir tefekkür halindeyim.bende herkes gibi birçok sınavdan geçtim anlıycanız kimbilir önümde daha ne sınavlar var.bazı sıkıntılarım var.hayata karşı hiç istekli değilim çünkü çok fazla hayal kırıklıklarım oldu.okumak istedim ki geleceği parlak bir öğrenciyken okuldan soğudum okuyamadım.sonra bi takım varlıklar benimle uğraşmaya başladı(bu büyümüdür bilmiyorum ama)bi ara kafayı tamamen sıyırmıştım ki hayatım boyunca hiç sevmeyeceğim biriyle sırf evlendi desinler diye ailemin zoruyla evlendim.6 yıllık evliyim bide bana sorun sanki 60 yıl gibi.boşandım boşanacam derken bide dünya tatlısı bir kızım oldu.bu evliliği çok bitirmek istediğim için 5 sene direndim ama allahın işi işte henüz 10 aylık.hayattaki tek yaşama sebebim.onun için yeniden doğmak istiyorum.şuan 30 yaşındayım.15 yaşında sigaraya başlamıştım ve bırakmak için çok yeminler edip kurana el bastığım olmuştu.ettiğim yemini dün gibi hatırlıyorum.bir daha içersem hayatım alt üst olsun yemin ederimki bidaha elime almıycam falan filan diye.çok iradesizim ki kızıma hamileyken bile düşüremedim elimden.sigaraya ne zaman ara versem içim yaşam isteğiyle doluyor anlamıyorum çok garip bir durum beynim başka şekilde çalışıyor sanki ama ben hooopp 2 en fazla 3 gün sonra başa sarıyorum.size çok saçma gelebilir bilmiyorum belkide özgüvenim arttığı için böyledir.nerdeyse her 10 kişiden en düşük ihtimalle 5 i sigara kullanıyordur ama hiçbiri benim kadar aşşağılana aşşağılana içmiyordur bu meleti.allah sizi inandırsın bu sebeple çok dışlandığım çok aşşağılandığım olmuştur.hamileyken içtim dememden bile anlamışsınızdır herhalde.geçenlerde kendimi bi sorguladım ben neden bu illeti hiç içmek istemediğim halde bırakamıyorum diye bi ara uykuya dalar gibi oldum ve o arada 15 yıl önce ettiğim yemin ve kurana el bastığım gün geldi gözümün önüne.birden yataktan fırladım.sizcede bu mümkünmüdür acaba.bu sebeple hayatım yolunda giderken birden alt üst olmuş olabilirmi.o dönemleri hatırlıyorum da herkes çok şaşırmıştı yatıyorum uyuyorum sabahtan akşama kadar sadece yemek yiyerek hayattan keyif alıyorum gece sabaha kadar otur gündüz uyu okuldan kaç sadece yemek yiyerek hayattan keyif alıyordum.bide üstüne kabuslar bi takım hayaller eklendi derken ben oldum 90 kilo hayatla tamamen ilişiğimi kestim.ailemde beni zaten eşime 24 yaşında yeter bu kadar beslediğimiz belki evlenirse toparlar diye verdi.eşim zaten yarım akıllı.allaaahhh travma üstüne travma.şimdi kızıma iyi bir anne olmaktan başka bir isteğim yok.onu çok seviyorum bana yardımcı olursanız sevinirim.herşey onun için çünkü ben kendimden çoktan vazgeçmişim.çok uzun oldu:tongue[1]:ama kusura bakmayın kendimi başka türlü ifade demiyecektim.şimdiden teşekkürler.