Selamın Aleyküm kardeşlerim.. İçimi dökmek istedim burda. Vaktini aldıklarım hakkını helal etsin..
1 yıl öncesine kadar müslümanlığım Allah affetsin nüfus kağıdında sadece dini bölümünde İslam yazmasından ibaretti. Öyle dinsiz de değildim ama namaz niyaz benim için sadece Kadir gecesi, Ramazan gibi günler içindi. İçki arkadaşlarımla çay yerine içtiğim içecekti. Hatta son 2 yıl kendimce bahaneler bularak Ramazanı bile boş geçtim. Cahillik deyipte kendimden başkasına suç bulmakta istemiyorum yanlışlarım için. Gece kafamı yastığa öylece koyar uyurdum. Bi ihlas bile okumazdım. Herkesle aram kötüydü. Ailemle bile, gerçi ailemde paramparça ama.. Geçen yıl her şey eskisinden de kötü gitmeye başladı hissettim bunu. Ezana dahi saygım kalmamıştı. Ezan okunurken duymak istemiyordum, kulaklıkla müzik dinliyordum. Ölmüşlerin mevlütüne bile gitmiyordum. İşim gücüm Rabbim bir daha yaşatmasın dini gereklilikleri sorgulamaktı. Hiçbir işim yolunda gitmiyordu ve oturup dua etmek yerine sabah akşam yaradana isyan ediyordum. Gözümün önünde akrabalarım, gencecik arkadaşlarım, 20 günlük bebekler ölüyordu ama ben ders almak yerine ölünce her şeyin bittiğini düşünüyordum. Ölümden sonra bir yaşam varsa da Allah affeder diye bi gaflet uykusu içindeydim. Umreye gitmek isteyen annemi ben gelmem diyerek tersledim zaman zaman. Tam 13 ay önce bir gece uyurken rüyamda çöl gibi bir yerde yürürken bir çukura düştüğümü gördüm. Çukurda alevler vardı. Herkes, bütün sevdiklerim o çukurun başındaydı cayır cayır yanıyordum ama o güvendiğim akrabalarım, dostlarım bana yardım edemiyorlardı. Çırpınıyordum, çığlıklar atıyordum ama nafile. Başka çukurlarda da benim gibi insanlar vardı ama bazı çukurlardan hiç ses gelmediği gibi ışıklar çıkıyordu. Oraya gitmek istiyorum diye bağırdığımı hatırlıyorum. Çukurun içinde olduğumdan kendisini göremediğim bir ses orası senin hakkın değil, bitti artık dedi. Avazım çıktığı kadar bağırdım kimse bana yardım edemedi. Çığlıklar içinde uyandım. Babaannem bana okuyana kadar kekeledim. Sol kolumda hala geçmeyen küçük bir yanık izi vardır. Acısını hissettim o ateşin resmen. Sonra o gün bütün gece düşündüm. Şu an ölsem gitsem kim kurtaracaktı beni? Benim gibi fani akrabalarım, arkadaşlarım mı? Sırat köprüsünden düşerken kim tutacaktı beni? Bir sürü dini kitap aldım ertesi gün ve oturup okumaya başladım. Farkettim ki resmen açmışım bilgiye okudukça okudum. Her şeyi bilmek istiyordum. İçkiyi bıraktım, ezan vakitleri önce zor geldiğinden sadece abdest aldım, sonra namaza başladım. İnanır mısınız, ailemle aram düzeldi. Allah deyip ötesini bıraktığımda her şey daha kolaydı.Şirkten, küfürden, haramdan girdiğim bütün günahlardan ağlaya ağlaya tövbe ettim. Rabbim bana bunu nasip etti çok şükür. Allah utandırmasın inşallah.. Şimdilerde zor bir durum yaşıyorum ve arkadaşlarımın ne duası ne esması öyle olsaydı herkes dua eder kavuşurdu bilmem kaç paraya ******a gidelim demelerine aldırmadan esma çekiyorum, sabırla dua ediyorum. Rabbim dileğimi verirse de mutlu olurum benim istediğim oldu diye, vermezse de daha çok mutlu olurum daha hayırlısını saklıyor bana diye.. Allah ne bana ne de kimseye benim önceki hallerim gibi gaflet uykusunda, şeytan kucağında günler yaşatmasın inşallah..