YIL 1921. Ülke savaş şartlarında harap bitap ama dimdik ayakta. Gazi Mustafa Kemal Paşa’nın talimatı ile Ankara’da Hakimiyeti Milli Matbaası’nın köhne bir odasında Himaye-i Etfal Cemiyetinin kuruluşu gerçekleştirilir. Himaye-i Etfal Cemiyeti kurulur. Bu cemiyetin kuruluş amacı; Anadolu’dan göç eden, Türk olsun olmasın yoksul çocuklar ile savaşta şehit ve gazi olanların yetim, öksüz kalmış ve yardıma muhtaç çocuklarının her türlü ihtiyacını karşılamaktır. Bu çocuklara; süt, yiyecek yardımı yapmak, barınma yeri temin etmek, giysi ihtiyaçlarını karşılamak, sağlık sorunlarını ve diş muayenelerini yapmak, çocuk bahçeleri kurmak, sıhhi banyo ihtiyaçlarını karşılamak vs. bu cemiyetin yaptığı hizmetlerdir. TBMM Başkanı Gazi Mustafa Kemal Paşa bu cemiyete büyük destek verir. Onca yokluk içinde bu cemiyetin himayesindeki çocuklara her türlü imkân sağlanır. Gazipaşa 1921 yılında Ankara’nın soğuk kış günlerinden bir gün, kenar mahallelerden birinde, yarı harabe bir yapı içinde barınan; kimisi bebek 50 kadar çocuğu bakıcıları nezaretinde ziyaret eder. Bu ziyarette Paşa’nın yanında Himaye-i Etfal Cemiyeti kurucularından Aydın mebusu **** Esad Efendi de bulunmaktadır. Bu ziyarette ayrıca, cemiyete yüklü miktarda bağış yapan, bugünde ülkemizin hatırı sayılır zenginlerinden olan aileden biri de bulunmaktadır. Dönme bir aile olan bu sülalenin, amcazadelerinden biri de en ön safta bulunmaktadır. Amacı Paşa’ya dalkavukluk yapmaktır. Bu kişi Gazipaşa’ya şirin gözükmek için ayrıca çocukların ellerine, küçük bayraklar tutuşturmuştur. Bu anı ölümsüzleştirmek ve filme alması için, film makinesi sahibi Yahudi’ye de hatırı sayılır meblağ ödenmiştir. Orada bulunanlar Gazipaşa’ya kendini tanıtırlar. Paşa’ya şirin görünmek isteyen bu kişi, kendini tanıtırken, elinde bulunan bağış makbuzunu adeta herkese reklam edercesine gösterir. Gazipaşa bir şehidin minik çocuğunu kucağına alır ve tebessümle yürümeye başlar. Çocukcağız kalabalıktan ürker ve biraz huysuzluk eder. Bu şirin görünmek isteyen kişi, hemen kırık Türkçesi ile ileri atılır: “Aman Paşamın kucağında durmaz, çocuğu kucağından alın, bir edepsizlik eder maazallah,” der. Bu zevatın bu hareketlerinden Gazipaşa çok rahatsız olmuştur. Bu kişiye dönerek: “Efendi efendi, bütün çocuklar bize Allah’ın emanetidir. Ama doğru dersin, çocuk kucakta durmamalı, omuzda olmalı,” der ve çocuğu omuzlarına alır. Az önce korkan, ürken o çocuk bu sefer etrafa gülücükler dağıtır. Gazipaşa, yanında bulunan Aydın mebusu Esad Efendi’ye dönerek; “Bu efendinin bağışını iade edin.” der. Böyle bir olaya şahit olan orada bulunanların, gözleri dolarak, tebessüm ederler. Bu dalkavuk, Paşa’nın bu davranışı karşısında çok bozulur. Daha sonra bir fırsatını bulup, Esad Efendi’nin kulağına eğilerek: “Aman efendim, dinimizde yapılan bağışı hem de çocuklar hayrına geri çevirmek var mı?” diye ürkek bir ses tonu ile sorar. Esad Efendi’nin cevabı muhteşemdir: “Efendi, Hz. Ömer çocukları azarlayan bir valiyi, ‘çocuklara tahammülü olmayan yöneticilik yapamaz’ deyip azletmiştir. Sen dua et, Gazipaşa seni karşılama heyetinden azletmedi.” der. Evet, kim bilir Gazipaşa dünyadaki tek çocuk bayramını çocuklara ithaf ederken, kimler ne düşünmüştü? Evet o gün Gazipaşa’nın omzundaki sadece bir çocuktan ibaret değildi, çocuk suretinde Türkiye Cumhuriyeti idi. Tabelalardan TC’yi sökerek Cumhuriyete boşuna kürtaj yapmaya kalkmayın!
