YÂ MAHMUDÜ FELÂ TEBLUGUL EVHAMÜ KÜLLİ KÜNHİ SENAİHİ VE MECDİHİ
Allah Teâlânın Esmâül Hüsnasından (güzel isimlerinden) sayılan bir ism-i şerifi de «El Celil» dir. Celâl ve azamet sahibi demekdir. Celil lafzı celâldanme-huzdur. Yani nuutu celâliye ile mevsufdur. O nuutu hakk ki; Allah Teâlâ ganî, aziz, mâlik, müntekım, kah-har, âlim ve cebbardır. İşte bunun gibi nuutu İlâhiye-yi ve sıfatı celâliyeyi camii olan celili mutlak Allah zülcelâldir.
Mânâsı: Ey bütün âlemmlerin tedbir umurları üzerine ızzu celâli satvetinin ve kibriyaı kemâli saltanatının adaleti ile tasarruf eden Hakim, Adil, Celil, Zülcelâl ve ey mütekebbiri vezir padişahı bizeval! Fûyuzatı hüküm ve fermanın mecrayı adl’den âlemlere câridir. Ve zayıf, hakir, biçare kullarına vaadi kerimin sadıkdır.
Havass ve Esrarı:
Cenâb-ı Şeyhül Ekber Muhiddin Arabi (K.S.) Hazretleri buyurur:
Bir kimse Allah Teâlânın Celâl ve Cemâl sıfatlarının sırlarına mahrem (arif) olmak murad etse devamlı bu ismi okumağa meşgul olmalıdır. Buna devam eden kimse üe halk içinden hiç bir kimse ululuk rütbesinde onunla muaraza edemezler.
Eğer bir kimse O’nunla vâde kılsa; bu şerefli isim hürmetine hilaf etmez.
Eğer bir kimse perhizi kâmile ile 40 gün günde 5000 kere bir halvetde zikir etse; ismi celilin âsârı tecellisinden gönlü mücellâ (parlak) olur. Gönlüne ânz olan vesenih beşeriyet ve hevai şehavat mahv olur. Âlemin hâlleri gönül aynasına akseder (110).
Bu ism-i şerif her ne niyetle okunursa kabul olur. Hem okumalı hem de ismi (duayı) üzerinde taşımalıdır (111).
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.