Bir Kar Hikâyesi

Bu konu EbRuSh tarafından 10 sene önce açıldı, 598 kere okundu ve Henüz Cevap Yok.
EbRuSh
SÜPER MODERATÖR
Üyelik Zamanı: 11 sene önce
Konu Sayısı: 155
Yanıt Sayısı: 164
10 sene önce

Aslında ben sadece bir kar hikâyesiydim. İçinde kışı, soğuğu, kardan adamları, bir sürü çocuğu ve yüzlerce kartopunu barındıran hikâyelerden bir tanesi. Bir ikindi vakti yazılmaya başlandığımda “Ufak bir değişiklik yapalım.” dedi yazarım. “Gidelim ve başka memleketlerdeki çocuklara, yere beyaz bir perde gibi inen kar tanelerini soralım. Belki hiç duymadıklarımızı söyleyecekler vardır içlerinde.” El ele tutuşup, yoksul bir kentin kapısını çaldık. Sahiden kar taneleri düşüyordu şehrin üzerine. Çabukça bu kentin çocuklarını bulduk. İçlerinden biri “Ben karı severim.” dedi. “Ama keşke yaz günleri yağsa şehrimize. Gelirken soğuğu beraberinde getirmese.” Önce şaşırdık bunları duyunca. Sonra karşımızdaki solgun yüze bir daha baktık. İnce gömleğine, yıpranmış, yırtılmış pantolonuna ve hiç ayakkabı giymemiş, kışa rağmen terlikli ayaklarına. Haklı mıydı? Biz bunu aramıyorduk ki. Ona bir şeyler söylemeliydim. “Allah’ın rahmetinden asla şüphe etme.” diye sözlerime başladım. “Karla toprağı besleyip ondan yiyecekler çıkaran, inşallah sana da yardım edecektir. Karın özlemini duyan çorak topraklar gibi, bir gün sen de arzularına kavuşacaksın O’nun izniyle. Sonra hayallerin beyaza boyanacak, soğuğu unutacaksın.” dedim. Ayrıldık. Uzak bir ülkenin en mahzun şehrine dayandık sonra. Biraz küskün baktı yüzümüze. Evleri yıkık, yolları bozuk, gökleri ateşlere kucak açan bir şehirdi bu. Çocuklarının gözleri çakmak çakmaktı. Bizi yanlarına aldılar. Ortalarında küçük bir dostları uyur gibi yatıyordu. Üzerine kırmızı güller atılmış sandım. Oysa onlar acımasız kurşunların bıraktığıydı çocuk dostumuza. “O şehit!” dediler. “Gökyüzü onun için beyaz güller bırakıyor bu gün. Zaten o karı çok severdi.” Başka şey sormadık. Ama onlara bir şeyler demeden edemedim: “Benim bir sürü dostum var. Hepsine söyleyeceğim. En güzel armağanlarını sizin için göğe uçuracaklar. Bir dahaki kışa, duaları beyaz birer gül olup üzerinize yağacak…” dedim. Acılarına rağmen gülümsediler. Kara kıtayı hiç duydunuz mu? İşte biz savaş çocuklarının ardından oranın yolunu tuttuk. Esmer yüzler dostça gülümsediler bize. Yalnız ilginç bir şey oldu. Bu çocuklar karı hiç görmemişler. Onlara “Kar?” dedim, tuhaf tuhaf yüzüme baktılar. Sonra bize sordular karı. Önce “pamuk gibi” dedim fakat yeterli olmadı. “Gökyüzünden yağıyor, beyaz renkli, ışıl ışıl, beraberinde soğuğu getiriyor…” Peki, soğuk ne? Korkarım onlar karı anlamadılar. Nihayet döndük. Hâlâ yağıyordu kar. Mahallemizde yine çocuklar. Herhâlde bu yolculuğun en şanslıları onlar. Çığlıklar atarak kartopu oynuyorlar. Bizi görünce oyunu bıraktılar. Kar taneleri yere inerken, ellerini göğe açtılar, ben de dualarına yüreğimi.

Konuya Bir Cevap Yazın

  • 23542 Kayıtlı Üye
  • 16560 Konu
  • 143811 Cevap
  • Son Üye Seo-Ul-Gog
Forumda Kimler Online (Şu anda 1 kişi Online)
  • ADMINISTRATOR (3)
  • SÜPER MODERATÖR (9)
  • MODERATÖR (1)