içli bir feryat bu, bu yürekten bir haykırış
Korkarım ki kendimi hep boşa yoruyorum..
Her yol hicran çıkmazı, her yol hüsrana varış
Huzura varacak bir çıkar yol arıyorum..
Hani verdiğim sözler hani sevda adağım?
Şimdi kimlere mesken oldu gönül odağım?
Yalan söylemekten hiç mi çekinmez dudağın
Kime ne anlatıyor, kime ne soruyorum..
Nedir arzun ey gönül, söyle nedir hevesin?
İçine kapanma da ses ver gür çıksın sesin
Yoksa sen de, bulunmaz Hint kumaşı mı, nesin?
Seni de kimseleri beğenmez görüyorum..
Şeytan’a uyma gönül! Bir tevbesi yok bunun
Geri dönüşü yok, telafisi yok bunun..
Gittiğin yol, yol değil! Yol adresi yok bunun,
Kendimden çıkıyorum kendime varıyorum..
Tükendi kağıt, kalem! Bütün sözler tükendi
Yürüdüğüm bu yolda bütün izler tükendi
Suçlu benim nefsimdir! Ta kendisi, ta kendi
Varsa, bütün hatayı kendimde görüyorum..