Her kahve aynı tadı taşımaz… Nerede içiyorsan, kiminle içiyorsan ona gore degişir..* Sahilde oturduğun rüzgarlı bir sonbahar günü, en sevdiğin dostun ağlarken içtigin kahvenin tadı kederlidir. Kahve telvesine yüreginin acısı karışır.* Bir pazar öğle sonrası annenin “hadi bir kahve yap da içelim” dediği kahve huzurludur. Köpükler annenin göz bebeklerine yansır. Dudağının kıyısında kalan küçük bir gülümsemedir.* Bir gece vakti zil zurna sarhoş birinin içtiği kahve düşülen kuyudan çıkma cabasıdır. Koyu kıvamlı kahverengi bir ipe tutunur çıkarsın, çıktığın an uyuya kalırsın. Ferahlıktır!* Dostlarla içilen kahve neşedir. Kahkahalar köpüklerin üzerinde yüzer.* Tek başına gece vakti balkonda içtiğin kahve yalnızlıktır. Acıdır tadı… Ama garip de bir keyfi, lezzeti vardır.* Baban için yaptığın kahve sevgi doludur. Çay bardağında, az şekerli. Kahve gibi görünmez sana… Ama sıcaktır dumanı tüter ve kokusu büyülüdür.* Beklemediğin bir anda sana uzatılan kahve başkadır. Isıtır insanın içini.* Yorgun olduğunda içtigin kahve hafifletir seni. Kendine getirir, unutturur günün ağırlığını.* Kahve aynı kahvedir belki. Köpüğüyle, rengiyle, dumanıyla aynı kahvedir ama içilen kahveler ruhunun süzgecinden geçer ve tadları degişir…Her kahve aynı değildir bu yüzden…Alıntı