Ego, ene, ben aynı manaya gelir. Her şeyi kendi menfaati için düşünen, egoisttir. Başkalarının menfaatini, kendi menfaatine feda eden, dünyanın merkezinde kendisini gören egoisttir. Egoist insan, bulunduğu her yerde düzeni bozar, huzursuzluk meydana getirir. Dikkat edilirse çocuklar fazlasıyla egoisttir. “Her şey benim olsun” der. Başka çocuğun elindeki oyuncağı ya alır ya da almaya uğraşır. Demek ki egoizm, doğuştan vardır bizde. Sosyal hayat veya terbiye sistemleri egoizmi eritmeye çalışırken, egoizmle en şiddetli mücadele eden İslamiyet’tir. İslamiyet, neden egoizmle bu derece mücadele eder? Çünkü insanda egoizm öyle bir noktaya varır ki, insan kendisini putlaştırır. Egoizm, aile hayatını zehir eder. İki taraf da “benim dediğim olacak” diyor. Kavgaların sebebi de budur. Halbuki aile hayatında hiç kimsenin dediği olmayacak, İslamiyet ne demişse herkes ona uyacak; o zaman kavga biter. Egoizm, enaniyet manevi bir bombadır, aileleri, işyerlerini dağıtır. “Ben egoistim, egoistlikten vazgeçeyim!” demekle bu iş olmaz. İnsan, her olayın karşısında egoistlikten vazgeçecek. Olay olmadan egoizmden kurtulma egzersizleri yapılamaz; çünkü egoizm, geometride üçgenin görünmeyen kenarı gibidir. Amma o kenar vardır… Eskiler demiş ki: “Muhatabın taş ise sen kesek ol!” Kesek, sertleşmiş topraktır. Taş, taş olarak kalırken, kesek parçalanır toprak olur, yeşerir… Çiçekler, ağaçlar hep topraktan oluyor. Yani kazanan kesektir. Müslümanların diğerkam (başkasını düşünen) olması gerekirken, ekseriyetin egoist olması, temeli sarsmıştır. Ekseriyet kendini, evini, akrabalarını düşünüyor. Dinini ve milletini düşünen az. İnsanın yalnızca kendisini ve ailesini düşünmesi ve sevmesi egoistliktir, bencilliktir. İslamiyet’te egoizm eğil, diğerkamlık (başkasını düşünmek) esastır. Ben seni, sen de beni görüp gözeteceksin ki, olacak İslamiyet! Ben beni, sen de seni düşünür, şahsi çıkarlarımızın peşinde koşarsak, gayri İslami bir hayat yaşamış oluruz. Şahsi menfaatler insanları birbirinden soğutur, müşterek menfaatler insanları birbirine bağlar. Ekseri Müslümanların amelleri egoizm temeli üzerine oturtulduğu için, İslam sarayı yükselemiyor. Yani herkes kendisini düşünürse İslamiyet yaygın hal alamaz. Müslümanlar olmadan İslamiyet de olmaz. Öyleyse dindarların sayısını artırmak zorundayız. Çürük temel üzerinde İslam sarayını yükseltmeye çalışmak da tehlikelidir. Adi ortaklıkların kötü sonuç vermesinin sebebi budur. Egoizme bağlı kimseler müşterek iş yapamazlar. Denecek ki: “Dindar olmayanlarda, Müslüman olmayanlarda hem egoizm var hem de müşterek çalışmayı başarıyorlar; buna ne dersiniz?” Fertteki egoizmin kötü sonuçlar vereceği iktisat tarihince sabittir. Yani egoizm, müşterek çalışmaya fırsat vermez. Fakat şirketler ferdin egoizmini tatmin eder. Sermaye sahipleri, kâr getirecek bir iş üzerinde şirket kurar. Gelen kâr hem sermaye hem de emek sahibinin egoizmini doyurur. Böylece egoizm faydalı bir hale dönüşür. Pek çok dindar, hayattan zevk almadığını söylüyor. Bunların hepsi egoizmin esiri kimselerdir. Esirler hayattan zevk almaz. İnsan insanca yaşarsa hayattan zevk alır. Hayvanca yaşarsa hayattan zevk alamaz. Hayvanlar egoisttir. İmam-ı Şafi, talebeleriyle Fırat kenarında otururken talebeleri diyor ki, “****m köpeklere bak, ne güzel sevişiyorlar” İmam-ı Şafi de diyor ki: “Aralarına bir kemik at, onların hakiki sıfatları ortaya çıkar.” Bir kemiğe köpeklerin hepsi saldırıyor, bölüşemedikleri için kavga çıkıyor!.. Allah’ın Samet sıfatı vardır. Samet, “Allah, hiçbir şeye muhtaç değildir, her şey O’na muhtaçtır” demektir. Mü’min, imkânı nispetinde diğerkam olursa bu sıfatı, cüz’i planda yaşıyor demektir. Esmaü’l- Hüsna’yı talim etmeyenler Allah’a asker olamaz. Allah kötü şey yaratmamıştır, amma yarattığı şeyler iyiye de kötüye de kullanılabilir. Üzümden şurup da şarap da yapılabildiği gibi… Egoizm de aslında üzüm kadar masum ve faydalıdır. Egoizm sebebiyle terakki mümkün oluyor. Egoizmi zararlı veya faydalı yönde kullanmak insanın elindedir.