Ben ne zaman bir acıya bulaşsam;
Bir kadın düşünüyorum !
Bir Anne
Bir evlat, bir evlat ki, Ölmüş kucakta…
Buda geçiyorsa daha ne acıtır ,daha acısı varmıdır hayatta ?
Ben ne zaman bir ağlamak düşünsem;
Ağlıyorum,
Gözyaşlarımla yıkıyorum lekelenmiş acılarımı…
Ölmüş duygularımın katilini aramaktan da
Bulduklarıma hesabını sormaktan da vazgeçtim
Çünkü katil bir kere katildir artık…
Affetmemeyi öğrendim zamanla
Masum olamazmış affedilenler
Asla ikincisi yaşanamayacak ilk’ler varmış hayatta
Kimsenin bir daha sahip olamayacağı büyük kayıpları
İkiyüzlülerin bir türlü ortaya çıkmayan ayıpları
Var bu hayatta!…
Ben ne zaman yalnız kalsam,
Duvarlara küsüyorum
Zaten hiç bitmeyen yalnızlığımdan
Bir üşümek bazen ;
Kolların kanatların kırık ,
Hissedip eksikliğini kimselerinin
Kendinden kaçarsın…
Hani çiviler batar bedenine acırsın…
Hiç geçmeyecek sandığın geceler bile biter…
Sen alışmaya başlarsın o zaman yaşamaya…
Yalanlara kulak asmasanda bilirsin yalancıyı,
…………………………………………………