ne zaman ellerini görsem çocuğun oluyorum senin dudakların kanıyor oysabirbirimizi eksilttik sürekli boşluklarımız vardı çünkükendi kalbinin tanrısı olduğunu düşündün kendin kendine inanmadın münkir günlerindedeccal gülümsüyordu sen Agoradayken anlamak istiyorum neden?hâlbuki insan, insanı insanda bulur yine insan, şeytanı insanda bulur ama insan, rabbini kendinde buluro halde unut yeni hatırlamalar içinözledim öp beniSulhi Ceylan
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.