Ey beni en en çok sevenim Ey beni en en çok kollayıp-gözetenim… Ey sesimi hep duyanım! Yaralarımı saranım.. Eyy hiç darılmayanım! Çağırınca koşarak gelenim Ey bana ben den yakınım! Ey beni en çok bilenim! Ey en çirkinimden sonra bile Gel! diyenim.. Ey en en vefalıım.. Ey Sevgili en Sevgili! Meded! Ahh.. Ey nefsimin ilk şahlanışında bir kenara ittiğim… Ahh.. Ey sendeyim deyip ülfetlerde kaybettiğim! Ahh.. Ey yalnız Sana deyip gayrısına kulluk ettiğim.. Ahh.. Sevgili! En en Sevgili.. Ahh.. Ya Vedud! Ya Rahim! Ya Sabur Ahh… Ya Tevvab! Ya Afuv… Ahh.. Ya Rabbi! Ahh ALLAH’ım Af ALLAH’ım! Tut sana müştak yüreğimi affet beni… Hani Rabbim bir anne nasıl korur-kollar evlatlarını onlar istemeden ulaştırır ihtiyaçlarını… Bilir neye ihtiyaçları olduğunu… Hep hazır ve nazırdır hani.. Hep verir hiç düşünmez canını.. Hani Rabbim yavrusunun canı acısa yanar annenin… Hasta olsa yavrusu kalkmaz eli-kolu hüznünden kalbi acır hani? Ey Annelerin kalbine onları”anne yapan” merhameti, sevgiyi koyan RABBİM! Onlar okyanusundan bir zerre ile böyle iseler… Sen nasılsın kim bilir? Bu duyguyla gözyaşlarımla kapındayım Rabbim.. Geri çevirme sana müştak yüreğimi kabul eyle dileğimi… Ya Rahman! Ya Vedud! Ya Rahim… Ya Latif!.. TUT YÜREÐİMİ, BIRAKMA BENİ…–alıntı–
