sana büyük bir sır söyleyeceğim zaman sensin zaman kadındır gönlü çelinsin ister zamanhep okşansın diz çökülsün hep dökülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına taranmış bir upuzun saç gibi zaman soluğun buğulandırıp sildiği ayna gibi zaman sensin uyuyan sen şafakta ben uykusuz seni beklerken sensin gırtlağıma dalan bir bıçak gibi ah bu söyleyemediğim işkencesi hiç geçmeyen zamanın bu durdurulmuş zamanın işkencesi mavi çanaklarda kan gibi bu göz susuzluğundan sen yürürken odada bense bilirim büyüyü bozmamak gerektiğini daha beter seni kaçak seni yabancı bilmekten aklın ayrı bir yerde gönlün ayrı bir yüzyılda kalmaktan tanrım ne ağırdır sözcükler asıl demek istediğim bu hazzın ötesinde taşındı sevgim hiçbir zararın erişemeyeceği yerde bugün sen ki benim saat-şakağımda vurursun boğulurum soluk alıp vermesen tenimde bir duraksar ve yerleşir adımın sana büyük bir sır söyleyeceğim her söz dudağımda bir dilenen zavallı acınacak birşey ellerin için kararan birşey bakışının altında işte bu yüzdendir sık sık seni seviyorum deyişim boynuna takabileceğin bir tümcenin o parlakca kalp kristali kaba konuşmamdan gücenme benim bu konuşma ateşte şu tatsız cızırtıyı çıkaran sudur o kadar sana büyük bir sır söyleyeceğim bilmem ben sana benzeyen zamandan söz açmayı bilmem senden söz açmayı bilir görünürüm tıpkı uzun bir süre garda el sallayanlar gibi gittikten sonra trenler bilekleri sönerken yeni ağırlığından gözyaşlarının sana büyük bir sır söyleyeceğim korkuyorum senden korkuyorum yanın sıra gidenden pencerelere doğru akşam üzeri el kol oynatışından söylenmeyen sözlerden korkuyorum hızlı ve yavaş zamandan korkuyorum senden sana büyük bir sır söyleyeceğim kapat kapıları ölmek daha kolaydır sevmekten bundandır işte benim yaşamaya katlanmam sevgilim.louis aragon