Mona Rosa Zambaklar en ıssız yerlerde açar. ve vardır her vahşi çiçekte bir gurur, bir mumum ardında bekleyen rüzgar, ışıksız ruhumu sallar da durur. zambaklar en ıssız yerlede açar… Yağmurlardan sonra büyürmüş başak. meyvalar sabırla olgunlaşırmış. bir gün gözlerimin ta içine bak. anlarsın ölüler niçin yaşarmış. yağmurlardan sonra büyürmüş başak. Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden martılar konuyor omuzlarım, gözlerin İstanbul oluyor birden.. Ben bir şarkı, ben bir türküyüm ben Meryemin yanağındaki tüyüm beni bir azizin nefesi uçurur içimde Allahın korkusu durur cici ayaklarım iplikle bağlı ben onun sılası, kendimin gurbetiyim.. Sineklerin kanadını ısıtan bir güneş toprağı yarıp çıkacak kadınlar sansa da yaşadığını şarkısız kaldıkça yaşamayacak kandınları şarkılar akrepler aydınlatır.. Akşamlardan, gecelerden,senden uzağım şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen durgun sular gibi azalacağım bir gün, birdenbire çıkıp gelmesen.. ve yalnızlık, sigara külü kadar yalnızlık ve toprağın rüyaya yılan gibi girişi sana da Mona Roza, taşbebeği bıraktık ellerinde kılıçlı balıkların bir dişi senin hatıran kadar büyük, yeni, karanlık senin hatıran kadar Allah ve şeytan işi ve yalnızlık, sigara külü kadar yalnızlık… Ne güzel seni bulmak bütün yüzlerde sonra seni kaybetmek hemen her yerde ne güzel bineceğim vapurları kaçırmak yapayalnız kalmak iskelelerde.. Peygamber çiçeğinin aydınlığında ara sana doğru uzanan çaresiz ellerimi sırrımı söylüyorum vefakar balıklara yalnız onlar tutacak bu dünyada yerimi koyverip kirli pullu saçlarını rüzgara koyverip telli pullu saçlarını rüzgara bir çocuğun ardına düşen heykellerimi peygamber çiçeğinin aydınlığında ara.. Zaman çabuk çabuk geçiyor Mona saat on ikidir, söndü lambalar uyu da turnalar gelsin rüyana bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar.. Dinlemekten ve okumaktan çok büyük keyi[SIZE=4]f aldığım bir şiir..[/SIZE]