Yarım kalmış hikayelerin tamamlanmamış cümlelerinde buluyorum kendimi..Ne tamamlayabiliyorum, ne tamamlanabiliyorum.. Bir yanım hep eksik. Korkularım bırakmıyor peşimi.. Adımlarıma yapışmışçasına nereye gitsem benimle geliyorlar adeta.Sesleri duymaktan yoksun kulaklarım, sözcükleri söylemekten korkan dudaklarım var. Zaman hiç bir şeye aldırmadan devam ediyor yoluna.Ya ben gecikiyorum zamana, ya da geç kaldığım erken çıkıyor karşıma.Bu sensizliğim mi, yoksa yalnızlığım mı bilmiyorum.. Bir bilsen.. Seni her özlediğimde bir nokta bıraktım duvarlarıma.. Eğer bir gün gerçekten tutarsam ellerini, bakıp ta görürsem gözlerindeki o sevdalı hali, o noktaları birleştirip sevdanın kalemiyle, mutluluğun resmini çizeceğim dünyaya.Korkuyorum işte.. Korkularımı büyütüyor zaman gitgide.. Ne olur izin verme korkmama, kendimden kaçmama. Geç kalmama izin verme kendime, geç kaldıklarımınsa önünde bırakma…
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.