–Aile hayatı fıtridir (yaratılış gayesi). Bu yaşam düzeyinde çocukların ayrı bir yeri vardır.“Hiçbir şey bilmez olarak dünyaya gelen” (Nahl/78) bebeklerin, 6-8 yaş sınırına kadar gelmiş çocukların, diğerlerine nazaran neden daha çok sevildiğini hiç düşündünüz mü? Bir bebeğe baktığınızda ne hissedersiniz? Sevgi, şefkât, biraz da hayranlık değil mi? Hiç çocuğu olmayan ve bir bebek için çok şeyini feda edecek bir kadın tanırsınız. Ama, onların iç dünyasını bizim bilmemize imkân ve ihtimal yoktur. Ben kızımı bebekken, sanki büyülenmiş gibi dakikalarca seyrederdim. Neden bu duygularla yaşarız biliyor musunuz? Bebekler müthiş bir pozitif enerji alanı yaratıyorlar da onun için. Henüz beşeriyete bulaşmamış olduklarından, evren için mutlak gerekli olan sevgi, şefkât parıltıları onların üzerinden akıyor. Bu nedenle, anne ve babalar, tek çocukları biraz büyüdüğünde biraz da o sevgiyi tatmak için ikincisini isterler. Kardeş yapmanın bir esprisi de budur. Bu yaştaki çocukların neden bu kadar çok sevildiği hususundaki temel noktaya gelince, şunları söylemek mümkün: Diğer isimler gibi beyinde mevcut Vedut ismi, onlarda tüm çıplaklığı ile ortaya çıktığı için fark etmeden insanı daha çok sevgi çemberine alıyorlar. Kısaca bu ismin manası, onları çok sevmemizi sağlıyor diyebiliriz. Daha sonraları bu esmanın üzeri örtülür. Çocuklar yine sevilir, ama arada oldukça büyük bir fark oluşur, bu kez dertler başlar. Bu hal anlatılamaz, ancak yaşanır.a.f.yüksel
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.