Ey nefis, sana yazıklar olsun, görüyorum ki, tamamen dünya ile ünsiyet ettin ve tamamen ona bağlandın Ondan ayrılmak zoruna gidiyor Durmadan ona yaklaşmak istiyorsun Gittikçe sevgisi gönlüde kuvvetleşiyor Sanki Allah Teala’nın sevap ve cezasından, kıyametin hal ve güçlüklerinden gafil dostlarından seni ayıracak olan ölüme inanmaz gibi bir tavır takınıyorsunKralın sarayına bir kapıdan girip diğer kapıdan çıkmakla emir alan bir kimse içerde gördüğü güzel bir yüze takılıp adeta orada kalacakmış gibi, çıkmakta olduğunu unutarak onunla ilgilenmesini ve sonradan zorunlu olarak onu terk etmek suretiyle çıkmasını bir akıllılık sayar mısın? Dünyanın da bunun gibi, hükümdarların hükümdarı olan Allah (cc)’ın malı olduğunu, buna girmenin mecaz olduğunu, öldükten sonra kimsenin mülkiyetinde bir şey’in kalmadığını bilmiyor musun? Bunun için Resûl-i Ekrem:“Cebrail benim kalbime şöyle üfledi: Kimi seversen sev, ondan ayrılacaksın, istediğin şekilde amel et, ne amel işlersen onun karşılığını bulacaksın Ne kadar yaşarsan yaşa, sonunda öleceksin” buyurmadı mı?Vay sana ey nefis, dünya zevklerine iltifat edip onlarla ünsiyet edeni, sonunda ölüm yakalayıp onlardan ayırdığı vakit, hasretinin daha çok olacağını bilmiyor musun? 