Bir yazı yazmak istiyorum.
Ben de buraya gelip terkip ya da dua arayıp ardarda uygulayan biriydim.
Tabi ki diyorsunuz kimse bilemez o panik hallerini ama ben hala biliyorum.
Çok dua ettim, çok şey uyguladım, çok ağladım ama sonra ansızın kendime sordum; “neden işim düşünce dualara sarılıyorum?” diye.
O gece başladım namaza ve 2. günü uyandığımda içimdeki tüm huzursuzluk, panik halleri sıfırlanmıştı.
Sebepsiz bir huzur vardı ve ben Allah’ımdan sıkıntımı almasını istemediğim halde aldı.
Başladığımda içimin temizleneceğini bilmiyordum aklımdan bile geçmemişti. Daha ılımlı oldum.
Bunu burada paylaşmak istedim ama sizlere söylüyorum. Eğer bir sıkıntınız, üzüntünüz varsa bunu namazla aşabilirsiniz. Belki dualarınızın karşılığı bu dünyada verilmez ama en azından sıkıntınız hafifler. İçiniz ferahlar. Duaları sadece dilekler için etmek, ibadeti sadece dilekler için yapmakla vicdanınız rahat oluyor mu?
Benim bir istediğim vardı bu dünyada peşinen alamadım belki zamanı vardır bilmiyorum ama Allah’a yaklaştım ve onun büyüklüğünü görmüş oldum. İçimi nasıl temizlediğini de.
2 ay olmak üzere hala kılıyorum bu arada.
Biraz dağınık yazdım belki tam anlatamadım ama mesajı verebilmişimdir umarım.