Ölüm Muamması

Bu konu Serare tarafından 13 sene önce açıldı, 839 kere okundu ve 3 Cevap verildi.
Serare
Üyelik Zamanı: 13 sene önce
Konu Sayısı: 32
Yanıt Sayısı: 176
13 sene önce

Efendim, bitmek bilmeyen nefsânî arzu ve ihtirasların esâreti altında gâfilâne bir hayata dalıp ebedî istikbâli mahvetmemek için, bilhassa ölüm muammâsıyla ilgili neler tavsiye edersiniz?Ölüm, hayatın yüzüne tutulmuş bir istikbal aynasıdır. Henüz hayatta iken ölüm ışığının girmediği kalpler, güneşten mahrum vîrâneler gibidir. Peygamber Efendimiz r’in:“Bütün zevkleri kökünden yok eden ölümü çokça hatırlayınız!” tâlîmâtı, bizlere, en çetin bir geçit olan mezar âlemini ve kıyâmet infilâkını her fırsatta dü-şünerek, hâlimize çeki-düzen verme yolunda çok ciddî bir îkaz mâhiyetindedir. Kâinattaki her varlık kendi üzerinde kıyâmet mührünü sergilerken, varlık-ların en mükerremi olan insanoğlunun; «Aman canım, nasıl olsa daha önümde uzun bir zaman var, bu gün günümü gün edeyim, vur patlasın, çal oynasın…» terâneleri ile ölümü ve sonrasındaki çetin âhiret hesâbını kendine uzak görmesi, ne hazin bir aldanış ve ne büyük bir gaflettir. Hâlbuki ölüm meleği, herkesi meçhul bir anda ziyaret edecek ve can kuşunu ten kafesinden uçuracaktır.Sahâbe-i kiramdan Berâ t, bir cenâzede kabrin başına oturarak inci tânesi gibi gözyaşları döken Peygamber Efendimiz’in kendilerine şöyle buyurduğunu bildirmektedir:“–Kardeşlerim! İşte (hepimizin başına gelecek olan) şu ölüme iyi hazırla-nın!” (İbn-i Mâce, Zühd, 19)Unutmamak gerekir ki, hangi yaşta olursak olalım, bir gün muhakkak gire-ceğimiz kabirde, fânî bilgilerimizin hepsi hükümsüz kalacak, dünyevî makam, mevkî, servet ve mülkün kıymeti sıfırlanacak, orada ancak dünyada iken îman ba-ğına atmış olduğumuz tohumlar çiçeklenip yeşerecektir. Gel-geç emeller, çılgın arzular ve içi boş felsefeler, ölüm rüzgârı önünde sonbaharda dökülen kuru yap-raklar gibi, perişan bir şekilde savrulacaktır.İnsanın elinde olmayan hayat ve ölüm kânunlarının tatbikatı karşısında, yaşatan ve öldüren Cenâb-ı Hakk’a itaat etmemek, O’nun hükümranlığına girme-mek, insan için âkıbeti çok korkunç bir gaflet ve isyan hâlidir. Dünyada bedava yaşadıklarını zannedenlerin, kendilerine pahalıya mal olacak bir istikbâlle karşıla-şacakları, çok açık ve te’vil götürmez bir hakikattir.Yaşadığımız bu fânî âlemden ebedî âleme selâmetle geçebilmek, ancak îmânın rehberliğinde mümkündür. Ölüm ötesi coğrafyada da yolumuzu aydınlata-cak olan, îman haritasıdır. İdrak ve şuurunu mezarlık duvarlarından öteye atlatamayan ve neticede beşik ile tabut arasındaki kısacık yolun şaşkın bir yolcusu olan bir kimseden daha zavallı ve daha bedbaht kim olabilir?! Bu sebeple her geçen gün, sınırlı hayatımızın bitme noktasına doğru ilerle-diğimizi, dünyadan bir adım daha uzaklaşıp kabre bir adım daha yaklaştığımızı unutmamalıyız.Bu meyanda İmam Gazâlî Hazretleri’nin şu îkazı çok ibretlidir:“Oğul! Farzet ki bugün öldün. Hayatında geçirdiğin gaflet anlarına ne kadar üzüleceksin. Âh, keşke diyeceksin. Lâkin heyhât! (Geri dönüş söz konusu değildir!)”Mes’ûd bir ölüm, îman ve Kur’ân nurları altında geçen bir hayatın mükâfâtıdır. Dünya hayatından ebedî âleme geçiş kapısı olan kabir; dıştan sessiz bir toprak yığını hâlinde görünse de, iç âlemi bakımından bir mahşer numûnesidir. Onun bütün saâdet veya felâketi de dünyadaki amel ve niyetlerimizden ibarettir. Sahâbeden Ebu’d-Derdâ t bir kabrin başında durmuş; “Ey kabir! Dışın ne kadar sessiz, fakat için ne dehşet verici korkularla do-lu!..” diyerek hüngür hüngür ağlamıştır. Mezarlıklar; gerçek ve ebedî hayata kavuşmuş anne-baba, eş-dost ve hısım-akraba adresleri ile doludur. Her nefis için zarûrî olan kabir yolculuğundan kaçmak mümkün değildir. Hâl böyleyken imtihan hikmetine binâen yaratılan ve fazîlet numûneleriyle ya-şanması gereken dünyayı, rezâlet meydanına çevirmek ne hazindir! Ensârdan bir zât Peygamber Efendimiz’e gelerek:“–Mü’minlerin en akıllıları kimlerdir?” diye sormuştu.Rasûlullâh r Efendimiz bu suâli şöyle cevapladılar:“–Ölümü en çok hatırlayan ve ölümden sonrası için hazırlığını en iyi ya-pandır. İşte bunlar en akıllı kimselerdir.” (İbn-i Mâce, Zühd, 31/4259)Emevî halîfelerinden Süleyman bin Abdülmelik, zühd ve takvâ ehli bir zât olan Ebû Hâzim’e:“–Allah Teâlâ’ya gidiş nasıl olacaktır?” diye sorduğunda kendisinden şu cevâbı almıştır:“–İtâatkâr bir kulun Allâh’a gidişi, evinden, âilesinden ayrı düşen bir insa-nın onu iştiyâkla bekleyen âilesine gelişi gibidir. Ama âsî bir insanın Allâh’a gidişi, efendisinden kaçan bir kölenin, tekrar ona dönüşü gibidir.”Velhâsıl, ömür takvimimizden geriye kaç yaprağın kaldığı meçhuldür. Cenâb-ı Hak, bu dünyadaki son nefesin hangi muhtevâda verilmesi gerektiğini şöyle ifade buyurur:“…Ancak müslümanlar olarak can verin.” (Âl-i İmrân, 102)Bunun en selâmetli yolu ise hadîs-i şerîfte şöyle ifâde buyrulur:“Nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz, nasıl ölürseniz öyle diriltilirsiniz.” (Münâvî, Feyzü’l-Kadir, V, 663)Bu nebevî îkâzın ışığı altında bir mü’min düşünmelidir ki; Camide ibadet ederken, helâlinden rızkını kazanmak için iş başında çalı-şırken, sâlihler meclisinde bulunurken, bir yalnızın dert ortağı veya bir kimsesizin kimsesi olurken, Allah rızâsını tahsîl için kazancını Cenâb-ı Hakk’ın kullarına infâk ederken ölmek de var; bunun zıddına -Cenâb-ı Hakk’a sığınırız- uygunsuz bir yerde iken, bir kalbe diken batırırken, hakkı savunmak yerine haksızlık taraftârı olurken, nefsânî bir öfke anında, süflî arzuların pençesinde, Allah düşmanlarıyla veya fâsıklarla dostluk hâlinde, şerri seyrederken ölmek de var…Velhâsıl, bir yaz yağmuru gibi gelip geçen şu dünya hayâtını, âhiret ve ölüm endîşesi olmadan yaşamak, gündüzü akşamsız telâkkî etme ahmaklığından başka nedir ki?Sözlerimizi, Hazret-i Ebû Bekir t’ın şu samîmî niyazlarına gönülden “âmîn” diyerek tamamlayalım:“Allâh’ım! Ömrümün en hayırlı devresi sonu, amellerimin en hayırlı kısmı neticeleri, günlerimin en hayırlısı da Sana kavuştuğum gün olsun.” Âmîn… Osman Nuri Topbaş

Sİhab
Üyelik Zamanı: 13 sene önce
Konu Sayısı: 310
Yanıt Sayısı: 734
13 sene önce
Çok güzel bir konu Serare,insanlar nefslerinin kölesi olarak yaşayıp ölümü unutuyorlar... Secde etmiyorlar,tevbe etmiyorlar...Ahireti düşünmüyorlar,HafazanAllah....
KASVA
Üyelik Zamanı: 13 sene önce
Konu Sayısı: 2
Yanıt Sayısı: 134
13 sene önce
İnsan ölümü kalben düşündüğü zaman, ağzının tadı bozulur. Yapacağı bir çok zevkli işlerden vazgeçer. Çünkü geçici ve manasız olarak gelir. Hep ahireti için birşeyler kazanmaya çalışır. Bunun için insan, en azından ayda birkez mezarlığa gitmesi lazım. Ölen kişilerin cenazelerinin yıkanırken yanında bulunması lazım. Onları kabre defnederken bulunması lazım. Dünya işleri için, "Olmadı, yapamadım" diye perişan olmaması lazım.
Lietli
Üyelik Zamanı: 7 sene önce
Konu Sayısı: 0
Yanıt Sayısı: 33
6 sene önce
Şeyh maşuki der ki "Kabir azabı ve hesap yoktur. İnsan ölünce bir bedenden çıkar diğerine geçer." Maşuki insanın ölümünü ve sonra ki yaşamını bir çare olarak nitelendirir. İnsanın tedavisi ölümdür.
Cevap Eklemek için Giriş Yapmalısınız.
  • 23542 Kayıtlı Üye
  • 16560 Konu
  • 143811 Cevap
  • Son Üye Seo-Ul-Gog
Forumda Kimler Online (Şu anda 1 kişi Online)
  • ADMINISTRATOR (3)
  • SÜPER MODERATÖR (9)
  • MODERATÖR (1)