merhabalar. Ya vedud la başlayan hikayemi sizinle paylaşmak istedim. Zahmet edip okursanız ne mutlu bana. Sizin paylaşımlarını en zor anımda keşfettim sürekli takibimdesiniz ne güzel hayırlara vesile oluyorsun ilk olarak tebriklerimi sunuyorum. Hikayemi anlatmak istiyorum Hiç aklımda fikrimde evlenmek ya da hayatıma birini dahil etmek yokken karşıma birisi çıktı tanıştık bir anda evlenmek istedi. Allah korkusu Allah aşkına inan biriydi ve ben çok etkilendim. Ben ya vedud dedim sen çıktın karşıma meleğim derdi hep. Ya vedud la başladık biz derdi. Doğuda gönüllü askerlik yapmış gelir gelmez babasını kaybetmiş ardından benimle tanışmıştı çok aceleciydi. Anneside çok sorunluydu nefret ediyordu annesinden. Hemen nişanlandım ben onu ve annesini herşeye rağmen sevdim ikisinin birbirine bağlanması için elimden geleni yaptım araları zamanla düzeldi bunu başarmak için çok çaba sarfetmem gerekti. Gözlerinin içine bakardım üzülmesin diye oda karşımda titrerdi.Çok korkardı gitmemden. Annesi erken evlenmemizi istemedi fakat oğluna değil bana ve aileme söyledi bunu. Haklı sebepleri vardı bende herkesin gönlü olacak şekilde bir tarih belirledim birlikte belirledik. Fakat bu hep sorun oldu beni evlenmek istememekle suçladı. Bir anda gözlerinin içine bakıyorken ilişkimizi bitirdi ve bunu facebookda yayınladı altınada Allah yumuşatmasın diye yorum yapmış anneside beğenmiş. O kadar yıkıldım üzüldümki sayenizde dualarla toplamaya çalışıyorum kendimi. Neydik ne olduk hayallerim beyaz gelinliğim kalbim onda kaldıı. Yine kalbim onunla Rabbime dua ediyorum kalbi bana karşı yumuşasın hayatında bana yer vermesede kötü bilmesin beni diye. Rabbime sığınıyorum tasavuufa çok ilgisi vardı benimde onda ilgimi çeken bu oldu. Bana en son ölmedne öldüm ben sende bunu tadacaksın dedi. Benim az çok bilgim vardı ancak şuan sürekli araştırıyorum okuyorum okumadığım vakitler dilimden Rabbimi eksik etmiyorum zikiretmeden durmuyorum gözümü yumama kadar. Eğer durusam boşluğa düşüp yok olucam sanki. Rabbime yaklaşıyorum. Ölmeden ölmek gerek ya bu yolda ben ölmek istiyorum ancak sorularıma cevap bulamadığım için ölemiyorum. Tasavvufu bilen biri Allahın adıyla yaşamını sürdüren biri nasıl bu kadar öfkeli olabilir kinli olabilir. Söz verdiği inandırdığı birini 1 saatte nasıl siler atar hayatından. Allah adının andığı yerde kin varmıdır. Benden nefret ediyor adete. Anlamadığım nokta son konuşmamızda bensiz yapmayacağını yandığını söylüyordu her anımız çok güzel geçiyordu 1 saatte nasıl döner insan. Adeta başka birisi oldu. Ben böle birine mi gönül verdim. Şaşkınlığım hayal kırıklığım anlatılamaz. Yaşadıklarım başka okuduklarım başka. Görmek istemedi beni kendimide çokca sorguluyorum hatalarım olmuştur elbet ama bu kadar çirkin bitmesi gerekmezdi ki. Nefrete ne gerek vardı onu kıracak bir cümlem dahi olmadı ki. Pamuklara sardım ben onu herşeyden korumak istedim bir daha üzülmesin mutlu olma zamanı onun dedim. Yinede Affetmek istiyorum gönlümden. Ne benim içimde nefret olsun nede benim adımla başkasının içine nefret doğsun istemiyorum. Biliyorum ki Rabbim içinde kin haset nefret olan kullarını cennetine koymaz. Arınma yolunda sorularım var. Dualarla yaşıyorum. Siz gönül vermiş bir kulsunuz önerilerinizi merakla bekliyorum.
Arkadaşlar Bizler ısrarlar duamıza devam edelim. Rabbimize yaklaşma yolunda duamızda ısrar ettiğimiz yarimizi bulalım.