Bugün, bir doğumgünü eğlencesindeydim..orada bulunan yaşı ilerlemiş evlenmek üzere olan bir yakınım ilk kez evlenmekten korktuğunu ve evleneceği insanı nasıl sevdiyse, bundan öncekileride aynı şekilde sevdiğini söyledi…belli ki, sevgisinin değişikliğe uğrayacağından korkuyordu……Ben insanın yaşamı boyunca gerçek anlamda bir kez aşık olabileceğine inanırım. O aşk eğer bulunup yaşanmış, yaratılmışsa bir kere çok özel bir duyguyla yerini ömür boyu korur.Bana göre gerçek aşkta; Sevilmeyi beklemeden severiz.. Sevip sevmeyeceğini bilmeden severiz.. Sevgisinden emin olmadan severiz.. Karşılıksız severiz.. Acımız sevilmediğimiz kadar değil, sevdiğimiz kadar.. Ne kadar çok seversen, o kadar çok acı çekersin.. Ne kadar seversen, o kadar geç unutursun.. Ama sevgi bu ölçüsü de olmaz ki.. Ya hep severiz ya da hiç…. Shakespeare, “Ölçülebilen sevgi, zavallı bir sevgidir” , G. Bernard Shaw ise “Sevgi ile nefret arasında fark, şaşılacak kadar azdır” demişti.