Merhaba Arkadaşlar,buraya 2 ay önce de konu açmıştım erkek arkadaşımdan ayrıldığım için çok üzülüyorum diye. ayrıldıktan sonra yurt dışında yalnızlığın etkisiyle panik atak oldum. şimdi çok da iyiyim çok şükür. bugün tam 4 ay oldu, ama hala aklıma geldiği her an gözyaşlarımı tutamıyorum, derslerimle kendimi oyalıyorum bir şekilde, ama en ufak bir boşlukta aklıma beni bırakıp gitmesi geliyor. 4 aydır namaza başladım, elimden geldiğince dua ediyorum. halime şükrediyorum ilk aylara göre çok daha iyiyim Allah a bin şükür. Benden daha kötü durumda olan insanlar var, annesiz babasız kalan insanlar var diyorum ama geri dönmesi için de dua etmekten kendimi alamıyorum. herkes hayırlısını iste diyor, seni sevmemiş diyor, ama benim içimde hep bi umut var. dua edip uyuduğum gecelerde çok güzel rüyalar gördüm, onlara tutunup, bir umudum olsun istiyorum. bazen de bilinçaltı mı acaba diyorum? Allah’ım kabul etmeyeceği duayı ettirmezmiş derler, içimde ne zaman şüphe oluşsa bunlar vesvese deyip atlatmaya çalışıyorum. Allah’ım beni mazlumun yanında arayın demiş, inşallah halime acır, dualarımı kabul eder. bazen Allah’ın dediğine, yazdığı yazıya karşı gelip mi dua ediyorum şeklinde sorular geliyor aklıma. ama yine de dua etmek istiyorum, boşuna değil, hep dönecekmiş gibime geliyor. tecrübelilerin, sıkıntı durumlardan kurtulanların tavsiyeleri nelerdir acaba?