Sarı kedi merhaba.Sana kendimden örnek vereceğim.Elbette snin çektiklerin benimkine benzemez,benim çektiklerim de seninkine,herkezin yaşadıkları kendi sınırlarını zorlar,ama Allah hiç kimseye taşıyamıyacağı derdi vermez,artık taşıyamıyorum dediğin anda bir bakarsın ki,atlatmışsın,üstesinden gelmişsin bile.Benim kaynanamın dudakları bile durmazdı,bir araya geldiğimizde illa ki karşıma geçer ve okur okur yüzüme karşı üfürürdü,neymiş...nazar olmıyaymışım diye,o kadar sevdiği evladları,torunları varken ve onlara okumazken bana okuyordu.Bu en azgari yaptığı şeydi,dierlerinden bahsetmiyeceğim bile.Kayınbabamın ise biricik geliniydim,eltilerime karşı beni el üstünde tutan,ve bu eltilerimin bana karşı düşman kesilmelerini sağıladı,ama kayınbabam nur içinde yatsın,toprağa bol olsun.Her şeye rağımen hiç biri benden tepki görmemiştir,kötü sözümü işitmemiştir,saygısızlığımı da görmemiştir,hamdolsun.Bu tavrım ve tutumum eşimde,bana olan bağılılığını güçlendirmiştir,istenmeyen ailede o ailenin mensubu olmak istemezdim,ancak eşim tepkilerine rağımen benden vazgeçmiyordu,ne yapsalar ve yaptırsalar tutmuyordu,eşim onlarla benim aramda kalkan gibi duruyordu.Onlardan korunmak için her gün Allaha sığınıyordum,beni dışlayan ailem yoktu-ancak onlara karşı arkamda durabilecek ailem de yoktu,ailem onlardan çekiniyordu,onların her yere uzanabilen kolları vardı.Ha neyse...akşamları da,eşim eve dönmeden evvel kapı eşiğine ve iç kapıların eşiğine eski diş fırçasıyla ıdrarlı sirke sürüyordum birilerin tavsiyesi üzerine,bu eşimi ne kadar dolduruşa getirmiş olsalar da,eve sakin girmesini sağılıyordu ve huzurlu vakit geçirmemizi,ayrıca güzel kokulu buhurlar yakıyordum ve bunun da etkisi oluyordu,yoksa ister istemez bazen eşim onların etkisinde kalabiliyordu ve zulüm edebiliyordu benden vazgeçemediği halde ve beni çok sevdiği halde.Hanelerine gittiğimde korunamazdım,ama evimde onlara karşı bu şekil korunabiliyordum.Bu sirke evine gelecekleri vakit uygulandığında da çok işe yarıyor,hangi niyetle geliyor olsunlar emellerine ulaşamadan gidiyorlardı.Artık kaynanam yok,birkaç yıl evvel benden hala bir acı söz işitmeden toprağa girdi,ama mezarına gitmiyorum,içime bastırmış olduğum öfkemi dindiremiyorum.İtraf etmeliyim ki,şimdiki görüşüme göre,geriye dönüp baktığımda,eğer ki bana yapılanlara karşı karşılık verseydim,onların yaptıklarını ben de aynen yapıp iade etseydim...bana o kadar yüklenemezlerdi,insan kendini ezdirirse ezilir,ama bugün bile o düzeni yaşıyor olsaydım,yine aynı şekilde davranırdım herhalde,çünki hiç birşeyden korkmadığım kadar Allahtan korkarım.Neticede onları fellak etti.Sabrın sonu selamettir.Saygılarımla