Hasbelkader diyemeyeceğim, Allah’ın dilemesi ile batağın göbeğinden kurtulup sıkı bir yere kapağı atmış, orada terfi ederek bir şekilde isim yapmış ve zaman içinde Allah ilmini dostlarla paylaşan kişileri tanıyorum. Önce, bu insanların belli bir üretimde bulunmaları, inanan fertlere/inanç dünyasına bir şeyler katmaları gerekir. İyi bir eğitmenden/aktarıcıdan, doğacak sıkıntılara sebebiyet vermemeleri beklenir. Sıradan ve çok saçma yaklaşımlarla muhatabı üzmek, sıkıntılar yaratmak, en önemlisi o cesareti kendinde bulabilmek göze hoş gelen bir durum oluşturmaz. Bir kimse ile alay etmek, fanteziye kaçıp keyfi hareketlerle onu ortam/toplum dışı bırakmak, insan yerine koymamak belki popülerliğin işareti sayılabilir, ama aynı zamanda kişinin bugüne kadar öğrendiği şeyleri yaşamına geçiremediğini, sağlık koşullarını yitirdiğini de kanıtlar.Bunlar, çok tehlikeli ve aynı zamanda bireyin altından kalkamayacağı nedenler olup hazımsızlığın da belirtisidir. Hakiki bir eğitimcinin yapacakları arasında yer almaz.Eğitimci, öğretme sürecinde kimseyi kırmayacak, kendi problemlerini paylaştığı kişiye yüklememesini bilecektir. Şayet kendi sorunlarıyla duygularını karıştırıp kişiselliğe dönük bir tarz yaratıyorsa onu uyarmak, söz konusu eğiticiyi yetiştirenin ve lanse edenin işi olmalıdır.Bu tehlikelerin bertaraf edilmesi ancak daha hakça, daha paylaşımcı bir sistemi zorunlu kılacaktır.Dostlarım!İlim, laubalilik yapmak, başkalarının dünyasına girip ayrımlaşma modeli çizmek değildir.İlmin değerlerine uyan, özen gösteren yükselir. Aydınlanmamışlar ise sadece laf ebeliği yapan bir konuma düşer ki onlardan hiçbir hayır gelmez. Bu tür hareketlere teşebbüs eden kişilerden ne pahasına olursa olsun uzak durmalı, faydasız ilminden Allah’ a sığınmalıyız diyorum.