Merhaba,
Ramazan ramazan kendimi çok yalnız hissettim ve size yazmaya karar verdim. İftarımı yapıyorum sonra dışarı çıkmak istiyorum ama arkadaşlarım şehir dışındalar hep. Çok sıkılıyorum. Ben eşinden ayrılmış biriyim. 3 yıl oldu. Sonra kimseye ısınamadım. Evlenemedim. En son birine ısınmıştım. Ancak o da biraz görüştükten sonra gururumu incitecek bir sürü şey söyledi ve bitti. Kişinin söylediklerini hiç unutamıyorum. Oysa ki ben sevmiştim hala da vazgeçemedim. Başımı yastığa koyduğum her gece Allahım ben sevdim sadece başka bir suçum yok diyorum. Ruhum çok yaralı. Eşimden ayrıldığımdan beri çok yaralıyım. Kimse beni anlamadı. Ailemin bile yeterince yanımda destekcim olamadıklarını düşünüyorum. Hiç şöyle hissettiniz mi? Sanki akrabalarınız bile başınıza gelenlerden tökezlemenizden mutlu oluyorlar. Başınızda bir eşiniz olmayınca bir bayan olarak hiçbir yerde kıymetiniz yok sanki. İnsanlar laf arama düşene bir tekme daha atma niyetinde sanki. Gerçekten mahzun ruhum çok yaralı. Ne yapabilirim? Dualarınızı bekliyorum. Şu ramazan günlerinde ben neler okuyabillirim. Umarım beni anlarsınız…..Hayırlı ramazanlar.