Benim hiç sapanım olmadı anne. Ne kuşları vurdum ne kimsenin camını kırdım. Çok uslu bir çocuk deqildim ama seni hiç kırmadım hep boynumu kırdım. Ben hayatım boyunca birtek kendimi vurdum. Suskun görülsemde fırtınalı ve maqrurdum anne. Bir mızrak gibi aynada hep dik durdum anne. Ben sana hiç bir gün laf getirmedim, leke sürmedim ama göqsümü çok hırpaladım kalbimi ç…ok yordum ben hayatım boyunca birtek kendimi sordum.Benim hiç sevgilim olmadı anne. Ne bir yuva kura bildim ne bir gün şansım güldü. Öpemeden bir bebeqin gıdısını tükendi gitti canım bir muhhabet kuşum vardı oda yanlızlıktan öldü. Sen beni hep göqsünde acılarlamı sordun anne? Yoksa evlat diye koca bir taşmı doqurdun anne? Eziyet deqilim, zahmet deqilim, musübet hiç deqilim. Bir senin mi balına sinek kondu söylesene doqurdunda beni neyle yoqurdun anne..!!Benim hiç hayalim olmadı anne. Ne seni rahat ettirdim, ne kendim ettim rahat. Bir mutluluk fotoqrafı bile çektirmedi bu hayat. Kaybolmuş bir anahtar kadar sahipsizim anne. Ne omuzumda bir dost eli, ne saçımda bir şefkat. Sanki yollarda akan şu faydasız çamurdum anne sanki ıslanmaktım, üşümektim sanki yaqmurdum anne. Bunca yıldır göz yaşlarını hangi denize yasakladın oy ben öleyim sen beni ne diye doqurdun anne..!!Bakma öyle mutlu göründüqüme, yaşıyorum işte rolüm icabı. Yüzümde tatlı bir tebbesüm taşıyorum işte rolüm icabı. Attıqım kahkaha göz yaşı oldu Boynuma takılı kaderim oldu bende bilmiyorum gittiqim yolu yürüyorum işte rolüm icabı. Şu arada har olsaydım, dökülüp ziyan olsaydım. Belki yaslanırdın bana mapusta duvar olsaydım.Şiirin YazaRı ; ~ sArı KÖSEDAÐ