Fahiş

Pencereden tüm moda ve Fenerbahçe`yi ayaklarımın altına seren manzaraya baktım. Annemi düşündüm, babamı düşündüm, o an sokaktan geçen kupkuru kediyi düşündüm. Ne kadar tertemizlerdi. Herşeyden habersizlerdi… Kendimde değilim. Aklım başımda değil. Belki de burda değil başka başka yerlerdeyim. Belki bu odada tıkır mıkır topuklarını şakırdatarak, kolundaki lüks ve pahalı saati, ıslak kirpikleriyle gezinen de ben değilim. Annemi düşünüyorum. Babamı da. Kardeşimi düşünüyorum . Bana verilen hayatı, vadedilen yalanları, bir parça huzur bulabilmek adına çaldığım son kapıyı. Burayı… Kendimi düşünüyorum. Yüzümü yıkamak için aynanın karşısında ıslak kirpiklerimi birkaç dakika seyretmeme bile izin vermeden hoyratça yüzümü kurulayan adamı düşünüyorum. benim diyorum, burda ne işim var? O adamı düşünüyorum. nasıl yüzüm kızarmadan yalan söyleyebildiğimi, yalan illetinin doğduğum günden beri yakamdan
düşmediğini. Yalan… Koca bir yalan.

Adım yalan.. Yaşım pislik.. Bir dikili ağacım, kenarda bir gümüş param yok. Bunca yılın nasıl aktığını bilmiyorum. Aynaya son baktığımdan beri tekrar yeniden kendi yüzüme bakmaya utanıyorum. Çıt çıkarmadan, bir sözcük dahi söylemeden, hareketsizce yerimde oturuyorum. Işıklarda araçtan iniyorum. Fanustan az önce çıktım, kafesimin kapısı az önce aralandı. Salındım…

Başta emekleyerek, sonra hızlı adımlarla yürüdüm. Korkuyordum. Az önce çıktığım çöplüğün kokusunun üzerime sinmesinden korkuyordum. Alışmaktan, pisliğe alışmaktan, bataklığa saplanmaktan. Bir an önce kendimi ana rahmine atmak istiyordum. Saklanmak istiyordum. beni kimsenin bulmaması, sormamasını istiyordum.

…

Şimdi evimdeyim. Çöp kokusu üstüme sinmiş olmalı. Mütevazi picamalarım içinde değilim. Boynuma iki metre zincir doladım. Beni istediği yere sürükleyen şeytan tasması bu. Sandıktan takılarımı çıkardım. Lenslerim hala gözümde. Makyajımı silmedim. Pür makyaj, pür parfüm, pür mücevher oturuyorum. Sigaramı bile bir fahişe gibi yakıyorum. Tıpkı onlar gibi yaşadığı hayattan memnun değil ama paraya taparcasına içli içli ağlıyorum ardından havaya koyu kahkahalar salıyorum. Buhar olup uçuyor hepsi burnumun ucunda. Titreşiyor, yaşlarım kirpiklerimde titreşiyor. Bağıra, haykıra ağlamak, vurulmak, dövülmek hatta öldürülmek ama temizlenmek istiyorum. Kendimi üstümdeki çöp kokusundan paklamak istiyorum. Aynanın önünden geçiyorum, yüzüme bakamıyorum. Yan çekmecede B komplex vitaminlerim duruyor. Bir tane yutsam mı diyorum. Hayır… Boynumdaki tasma beni bataklıklara çekmekte kararlı. Ona uydum, yürüyorum. Efendim (!) bana kötülüğü emrediyor. İtaat ediyor, aynaya bakmıyorum.
…
Ama yüküm çok ağır. Her dakika, her an parça parça acı içinde ölüyorum. Sesimi kimse duymuyor, kimse bilmiyor beni, görmüyorlar. Vicdanımda son kalan temiz parça can çekişe çekişe, gözler önünde, pisi pisine, körü körüne, boşu boşuna ölüyor. Pisliklerimi bir bavula dolduruyorum, iki kuruşluk teneke mücevher servetim, boynumdaki zincir sarkıyor kenarlarından. Ölmekte karar kılıyorum.

Bu benim son çırpınışım.

Yüce rabbim gönüllerimize huzur versin , zaman ve dua herşeyin ilacı... “Say ki öldün; Yalvardın, yakardın, sana bir gün daha verildi. Bugünü o gün bil, öyle yaşa… “

alexi kardeşim bu anlattığın senin hayatınmı alıntımı.

ölmekte karar kılmakta nesi,lütfen siteye geldiğinde sorunlarını paylaş her derdin çaresi vardır

Sir Alexsi kardeşim Allah gönlünü ferahlatsın sıkıntıların bu mübarek günlerde aydınlığa çıksın... Dualarımız seninle üzülme desemde üzüleceksin, dert etme desemde dert edeceksin ...Ama lütfen kendine zaman tanı Yüce rabbim sıkıntılarından seni kurtarsın

Bazen bu hayatta hiç ummadığımız durumlara düşeriz , çok pişman oluruz yaşadığımız durumdan çıkamayacağımızı sanarız ama Allah çok büyük ne olur kendine ve Yüce Rabbime inan ... Neolur kendini bırakma güç gönlümüzde yeter ki sen iste Üzülme! Dert etme can! Görebiliyorsan, dokunabiliyorsan, nefes alabiliyorsan, yürüyebiliyorsan Ne mutlu sana! Elinde olmayanları söyleme bana. Elinde olanlardan bahset can! Üzülme! Geceler hep kimsesiz mi geçecek? Gidenler dönmeyecek mi? Yitirdiğin her ne ise; bir bakarsın yağmurlu bir gecede Veya bir bahar sabahında karşına çıkmış Bil ki! Güzellikler de var bu hayatta Gel Git’lerin olmadığı bir hayat düşünebilir misin? “Hüzün olgunlaştırır” , “Kaybetmek sabrı öğretir”

yalan mı söyledin çok sevdiğin birine....

Değerli kardeşim. Allahu Tealanın en çok sevdiği şey; Günahlar içine batmış bir kulunun hatasını anlayıp tövbe edip kendisine yönelmesidir. İmtihanın sırrı burdadır. Sen tam teslimiyetle Allaha yönel O na teslim ol..

zümer suresi ayet 53:deki:ey haddi aşarak nefislerine karşı israf etmiş olan kullarım,Allahın rahmetinden ümit kesmeyin.Çünki Allah bütün günahları bağışlar.Şüphesizki O çok bağışlayıcıdır,çok merhamet edicidir. amin