Ben genelde dua ve benzeri uygulamaları pek fazla paylaşmam… Foruma üye olduğum günden bu yana bende sizlerle beraber öğrenmeye ve düzenli ibadetlerim etmeye özen gösteriyorum hamd olsun… Ben daha çok forumlarda ve dua sitelerinde karşılaştığım durumlar üzerinden tespitler yapmayı seviyorum…
Hepimiz dua ediyoruz… Evlilik için, aşk için, para için, şifa için, af için vs vs…. Dua Allah’a en yakın olduğumuz an… Eğer konsantre olabilirsek değme meditasyonlara bile taş çıkarır buna emin olun… Seccadenizi serip sadece O’nu düşünmek… O’nunla dertleşmek…Bir an olsun dünya dertlerinden sıyrılmak O’ndan geldiğimizi ve yine O’na gideceğimizi düşünmek… Arınmayı yaşamak…
Ama eninde sonunda hepimiz insanız… Bir şeyi çok istiyor ve bir an önce gerçekleşmesini arzu ediyoruz… Ve bu noktada çok büyük bir hataya düşüyoruz; Ya olmazsa… Peki deneyen var mı? 1 hafta geçti bende tık yok neden?
Bu ikilemi bende çok yaşadım hala daha nefsime kapılıp yaşadığımda oluyor zaman zaman… Birisi bir konu açıyor ya da konuda verilen uygulamayı yapıp ertesi gün sonuç aldığını yazıyor… Ve bizim içinde bir umut döngüsü başlıyor hemen müthiş bir hevesle başlıyoruz uygulamayı yapmaya ve beklemeye koyuluyoruz… Kendimizi diğer kişi gibi hemen olacağına olması gerektiğine öyle şartlıyoruz ki… dileğimizin gerçekleşmediği her dakika bize daha çok acı ve eziyet vermeye başlıyor… Ve malesef bir çoğumuz o anlarda nefsin tuzağına düşüp isyan etmeye başlıyoruz… Kimimiz mücadeleyi bırakmayıp duaya devam ederken kimimizde vazgeçiyor…
Tüm bunları bende yaşadım… Çok gel gitlerim oldu… Peki bu durumdan kurtulmak veya en aza indirmek için ne yapabiliriz? Öncelikle nefsimizi tamamen yok etmemiz lazım ki; bu kolay kolay yapılabilecek bir şey kesinlikle değil… O halde aklımıza her kötü düşünce geldiğinde duamızın olmayacağına kabul edilmeyeceğine dair fikir düştüğünde gözlerimizi kapatıp O’nun varlığına sığınacağız… Birilerinin ne denediğine kaç günde dileğinin gerçekleşip gerçekleşmediğine takılmayacağız… İnanın bana içten bir Besmele çekmek riya ve şüphe ile 12.000 tane çekmekten iyidir…
Beni bu; “olmayacak, bak duan kabul olmadı, gördün mü başkaları ne mutlu ya sen?” tuzağı hemen hemen her namazımda duamda beni sınar… Bazen öfkelenirim sonra hemen şükreder tövbe ederim dediğim gibi insanız…hırslarımız, isteklerimiz, arzularımız hiç bitmiyor…belki de bizi insan yapan şeyler bunlar… kendimi zaman zaman başka insanlara özenirken bulurum sonra şükür ki aklım başıma gelir…
Günümüzde forumlarda ve dua sitelerinde derdine çare arayan bir çok muhtaç kul var ve ne yazık ki bu kişilerin neredeyse yarısı Yaradan’ın onları unuttuğunu dualarını kabul etmediğini düşünüyor… Düşünün bakalım bunca mucizeyi yaratan devasa bir evreni kusursuzca yöneten Rabb’im seni unutacak? Unutsaydı nefes alabilir miydin? Peki ya rızkını kim gönderirdi? Bu sabah yeni bir güne nefes alabildiysen kimin sayesinde? Unutulmak mı? :biggrin[1]:
Evet birilerinin deneyimleri, başarı hikayeleri bize güç versin bende severim bunları okumayı duayı ederken motivasyonumu artırır lakin kendimizi şartlamayalım…Biliyorsunuz ki bilinçaltına etki eden bir de placebo etkisi dediğimiz olay var… Meşhur deneyi hepiniz hatırlarsınız 2 grup deneğe ayrı ayrı ilaç veriliyor..birinci gruba bonibon tarzı hap şeklinde drajeler yutturuluyor diğer gruba ise gerçek tabletler veriliyor ve sonuç şaşırtıcı oluyor; sadece şeker olan drajeleri yutan deneklerde de gerçek tablet yutan deneklerdeki gibi iyileşme kaydediliyor…Yani; “inanmak”….
Allah’da bunu emrediyor…Bana kabul edileceğinden emin olarak dua edin diyor…Şüphesiz… Eninde sonunda o duanın bir şekilde hayır edeceğini bilerek…Bilinçaltımızın gücü Yaradan’a olan güven ve imanımızla birleşirse gerçekten hayat çok daha güzel ve tolere edilebilir oluyor…
Duaya ve ibadete devam arkadaşlar…İnanarak, şüpheye düşmeden her dakika bir sınavda olduğumuzu bilerek… Ve boş kaldığınız bir akşam lütfen seccadenizi serin ve sadece O’nun ile dertleşin…İçinizi dökün ve arının farkı göreceksiniz…
Peki deneyen var mı? :thumbsup[1]: 🙂 :biggrin[1]: