Hastalıkları hafifletmeye ve iyileştirmeye yardımcı olan bir insanın “ellerinden” faydalanılmasıdır. Kişilerarası ilişkilerde şifacılık sanatı oldukça eskidir. Eski doğu tedavi sistemlerinde elle şifa verme teknikleri kullanılmıştır.Eski Mısır şifa tapınaklarında da rahipler ellerini kullanmışlardır. Günümüzde de şifanın profesyonel olmayanlarca da yaygın olarak uygulanması kabul görmektedir. ŞİFACILIK, tıbbın kenar dallarından muhtemelen tanımlanması en zor olmasına karşın en sık başvurulanıdır. Her ülkede hastaları şu veya bu şekilde iyileştiren insanlar vardır. Tıpta yardımcı rolü olan birçok kişi, örneğin; hemşireler ve fizyoterapistler, osteopatlar ve chiropraktisler gibi kenar tıp pratisyenleri ve doktorlar yaptıklarının farkına varmasalar bile her gün şifacılık yapmaktadırlar. Bilahare kendilerine şifacı adını veren kişiler gelmektedir. Batı ülkelerinde ve Ülkemizde de bunlardan yüzlercesi mevcuttur. Ama dünya üzerinde kendilerinde şifa bulma gücüne sahip olup bunu bilmeyen binlerce insan vardır. (Merkezimizde kişinin şifa gücüne sahip “şifacı” olup olmadığı ölçülmektedir)Şifacılık birincil iyileştirici güç olarak bir tür algılamadan faydalanmaktadır. Eğer şifacı veya hasta bir tür doğaüstü gücün şifa verme gücüne inanıyorsa buna “imana bağlı şifa bulma” denebilir. Şifa dağıtma gücü muhtemelen neredeyse evrenseldir. Ama şifacılar öylesine farklı metotlarla çalışmaktadırlar ki, bir sınıflandırma yapabilmek imkânsızdır. Yinede genel olarak üç değişik iyileştirme yöntemi öne çıkmaktadır. 1 – MANEVİ ŞİFACILIK;O İnsan neye inanıyorsa onu gerçekleştirmenin mümkün olduğu prensibiyle çalışır. Bu yöntemle hastanın bilincinin sınırlarını genişletip daha yüksek bir ruh seviyesiyle uyumlu hale getirilmesidir. Şifacı hastanın duyu ötesi dünyasına girmesine yardımcı olur. Hasta bir kere Tanrı ile gerçekten uyumlu hale gelince önemli sayıda tedavi imkânı ortaya çıkar. Büyük uyum sağlama durumlarında insanlar mucizevî tedaviler tecrübe ederler. Uzun süren romatizmal nodüller birkaç dakikada yok olmakta, guatrı birkaç saat içinde boyca küçülmekte ve felç ve halsizlik, hastaların gözü önünde tedavi edilmektedir. (Ülkemizde hiçte yabancısı olmadığımız halde hep horlanıp küçümsendiği için iyice kenarda kalan gerçek şifacılar ile “cinci ya da üfürükçü” diye adlandırılan şarlatan kişileri şifacılık kapsamında değerlendirilmemelidir.) Yozlaşmış örnekleri bir kenara bırakırsak, Kuran ayetlerinin veya bazı sırri şifrelerin bazı hastalıklara iyi geldiği bilinen bir durumdur. Bazı manevi şifacılar ve birçoğu eliyle şifa dağıtan kişiler hastanın hayat güçlerini yeniden düzene koymak için fiziksel olmayan enerji veya hayat güçlerini kullanırlar. Manevi şifacılar uygulamaları esnasında HAYATIN EVRENSEL İYİLEŞTİRME GÜCÜ’nü kontrol altına alabilirler ve hastaya aktarırlar. Ek olarak ta nefes teknikleri, yoga, Tibet hareketleri, dualar ve daha birçok farklı teknikleri kullanırlar. Ne yapılırsa yapılsın bu iyileştirme metotları ile şifa verme güçlerini ellerinde yoğunlaştırıp hastalara dokunmakla, hastalara yoğunlaşmış enerjiyi, gücüyle aktarırlar. Şifacı kendinden bir güç vermez, vermemelidir, genelde aktarıcı vazifesi görürler. ŞİFACI, Tanrının verdiği doğaüstü gücü ve kuvvetini hastaya aktararak bir tür dönüştürücü ve aktarıcı olduğunu hisseder. Herkesi tedavi edemese bile, herkesin bundan bir şekilde fayda sağladığı bir gerçektir. Şifacıyı genelde tıptan fayda görememiş hastalar tercih eder. Kabul etmesele bile günümüzde birçok ülkede doktorlarda şifacıdan fayda, umut ve sağlık için başvurmaktadırlar. MERKEZİMİZDEKİ ŞİFA UYGULAMASI “MANEVİ ŞİFACILIK” METODUDUR 2 – RUH ŞİFASI; Dünyaya tekrar gelmemiş ruhların dünyasıyla ilişki kurmaya dayanır. Birçok duru görücü, ruhçu veya psişik güçleri olanlar, diğer varlıklarla ilişkiye girdiğini iddia ederler. Bu şifacıların çoğunluğunun “daha yüksek bir ben” diye bir kavramları yoksa da sonuç alabilirler ve almaktadırlar. 3 – TIPTA YARDIMCI ŞİFACILAR; Tıpta yardımcı rolü olan birçok kişi, hemşireler ve fizyoterapistler, osteopatlar ve chiropraktisler gibi kenar tıp pratisyenleri ve doktorlar yaptıklarının farkına varmasalar bile pozitif düşüncenin gücü ile şifa dağıtırlar. Plasebo çalışmaları bize hastaların %20 ile %60’ı arasında değişen oranlarda etkisiz tabletler verildiğinde dahi hastaları iyileşmektedirler. Bu tür hastalar büyük bir ihtimalle bu tabletleri veren kişilerin farkına varmadan ellerinden geçen şifa enerjisi ile iyileşmişlerdir. Her şifacının kendine özgü çalışma, uygulama şekli, metodu vardır ve hepsi içgüdüsel olarak davranırlar. Şifa seanslarında hastaya dokunarak çalışma yapılabilindiği gibi temas etmeden de çalışılabilinir. Şifacı kendisini tamamen gevşetir ki iyileştirici güçler üzerinde rahatça geçebilsin. Şifa seanslarında hasta, şifacının ellerinin olduğu bölgelerde, sıcaklık, soğukluk, iğnelenme, titreme, karıncalanma gibi hastaya göre değişen enerji dalgalarını hissedebilirler.. Hastalığın şekline, seyrine, hastanın yaşına vs bakıldığında iyileşme süreci değişkendir. Elle şifa dağıtmanın ne kadar hızlı cevap vereceği hasta ile şifacı arasındaki iletişimle orantılıdır. Hastaya hemen tesir edebileceği gibi, uzun seanslarda sürebilir. Ve en önemlisi eğer hasta iyileşmek istemiyorsa, şifacıya zorla getirildiyse veya şifacıdan hoşlanmadıysa Şifacı ne yaparsa yapsın şifa etki etmez. Zaten iyi ve tecrübeli bir şifacı bu durumu birkaç seans içinde hemen anlar. NOT: Bir de Şifa ile enerjiyi karıştıranlar var. Enerji çalışmalarını isteyen herkes öğrenebilir, uygulayabilir ve de istediği yere gönderebilir. Şifacılık genetik olarak geçen ve Allahın bazı özel kullarına bahşettiği bir lütfudur. Şifacı olan her insanda bu şifayı kullanamaz. Bu konuda eğitim almak ve iyi topraklanması gerekir. Yoksa iyilik yapayım derken tüm rahatsızlıkları üzerine toplar. Şifa gönderilemez. Uygulanır.Ancak Allahtan dileyebilirsiniz.Şifa alan kimse belli süre sonra kendi rahatsızlığında isterse şifayı kendi üzerinde çalıştırabilir. Eğer şifacı o kişiyi inisiye etmişse…..