Yüreğim sana Emanet….

Susmalıyım belki de. Kefenleyip tüm kelimeleri, cümleleri, mısraları öylece gömmeliyim.. Mısır’ın zulüm abidelerine. Asiye’ce soyunup nefsimden Hira’nın tenhalığına çekilmeliyim sonra. Kalbime inmeli KİTAP harf harf… Meryem’i anan zihin Yusuf’tan öğrenmeli titreyen yüreğinden yüz çevirmeyi. Nuh’un sabrını, Zekeriya’nın duasını, Yunus’un pişmanlığını, İbrahim’in dostluğunu zerk etmeliyim çağın zehirlediği damarlarıma. Düş kurmayı ergen çocuklara bırakıp, bilenmeliyim savaşçıların alınlarındaki kanın keskinliğinde. Günah benliğime her değdiğinde Uhud’a dönmeli yüreğim. Habib’in kırılan dişi kıyametim olmalı. Ruhum sınanmalı Tebük’te. Arınmalı Kerbela’da. Ve canım “razı olarak ve razı olunarak” kavuşmalı Veda Hutbesi’nin Şahidi’ne… Ah Efendim önemi yok halimin Seyrederim hayret ile şu alemi Ne bilinir kıymet ne kıyamet Allah’a emanet ne gelir elden Ne sahibim bu yerde ne kiracı Sadece bir ömürlük misafirim ben Yüreğim kıymet bilene EMANET….ALLAH CC paylaşımdaki manayı anlamayı, sindirmeyi tatbik edip beratımızı almayı nasip etsin inşallah.