Bir şiirimde şöyle demiştim:Koyunu seviyorsunKurban ediyorsunHorozu seviyorsunKesip yiyorsunKuşu seviyorsunKafeste hapsediyorsunSakın böyle sevme beniAman ne olursun!Sevgimiz, aşkımız budur bizim. Sevdiklerimizi nazla, kaprisle, kıskançlıkla canlarından bezdiririz, sevdiklerine seveceklerine pişman ederiz. Kara zindanlara atarız bencil tutkularımızla, ah of çektirmekten, bunaltmaktan adeta zevk alırız. Sevgimizle öldürürüz sevdiklerimizi ya da yaşayan ölü haline getiririz. Gelin bu duygumuzu da şöyle şiirleştirelim:Balığın KaderiSeni o kadar severiz kiYa akvaryumda hapsederizYa da avlar yeriz!Kusura bakmaİnsanız bizYamyamdır sevgimiz!Ana baba evladı arasında da görülür bu çeşit bir sevgi(!)…Oysa sevgi, aşk özveri, erdem ve güzellik demektir. Birbirimizin başını yemek, kafa ütülemek, sadece kendini düşünmek değildir. Hoşgörü ve emektir, ben değil biz demektir.Gönül bahçesine çiçek dikmektir
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.