hani bir çocuğun sımsıkı sarılıp bir bebeği öpüp koklaması var ya o’sun işte sen seni ben nasıl sevmem kimileri gövde sanıp karanlığı darmadağın sığınırken içine sen aralayıp gözyaşlarını gülüşünü serpiyorsun üstlerine 
vakitsiz birer ölüm sanki geceler bir bakımlık ay düşüyor herkesin payına ve hiç de dönüp soran olmuyor eklenen hangi düşler bir sonraki sabaha bildik bir nehrin sularına kendini bırakıp da gidilecek başka denizler arıyorsun ya o’sun işte sen ben seni nasıl sevmem