Acıya minnet eden bir cocuğun ellerine tutuşturulmuş ekmek gibi bereketli yüzünSu gibi aziz,hayat kadar elzem ve nefes kadar sonsuz bir cansın senAkşam kuytularında yalnızlığın ayak dibinde düşmüş benliğimin gözlerinde tekrar hayatı kazanmasıydı..Takatim, dayanağım, sabrımsın senSoğuk ve yapay cocuklarla bastırılmamış cocuksu düşlerimin yenidensabırla örülüşüydü yüzündeki tebessümlerEzberimsin evvelim ezelim ve ebedimsinSebebim nefesim ve ahirimSen çaresizliğin ayak uçunda demlenen yüreğime armağan edilen sonsuzluk hediyesi..Sen göğsümde taşıdığım eşsiz payeSen benim acıya dayanma gücüm,sen benim yüreğime işlenmiş sabrımsın…Velhasıl,sen benim evvelimEzberim,ezelim, ebedimsinSen benim herşeyimsinSen dünden daha büyüksün içimde sevgili…