öncelikle selamun aleyküm foruma yeni üye oldum.ama öncedende takip ediyordum. üye olmak bugüne kısmetmiş.
arkadaşlar sorunum şu : takıntı, ve bu yüzden mutlu olamıyorum
mesela en basitinden bir konuda haklı olsam bile.
yani şöyle diyim kafamdaki net düşünce onunla konuşmamak istiyorum ne bilim bana verdiği üzüntülerden dolayı görmek istemiyorum artık kendi yoluma bakmak istiyorum. ama olmuyor takıyorum bu konuyu kafaya. kalbimdeki net saf duygu bu istemiyorum onu. ama kafam takık durumda bu konuya ve bu yüzden haksız olduğu durumda bile haklı olmuş oluyor. istemiyorum net bir şekilde kalbim istemiyor. ama kafam takılı hala orda ve mutlu olamıyorum. onun bana söylediği sözler kırdığı kalp onun yüzünden geleceğimden oldum sınavlarıma çalışamıyorum bu yüzden annemlede tartışıyoruz.aslında çok basit bir konu kalbim bu konuda net istemiyor. ama aklım ! ve onu görünce yine düşünceler başlıyor. onu gördüğüm her günüm mutsuz. halbuki o kadar istemiyorumki bende kırık bi kalp bıraktığı için. bir kurtuluş yolu yokmu Allah rızası için. umarım anlatmak istediğmi anlatabilmişimdir.