Yıllar önce dünyanın birçok yerini dolaşmış bir gemici vardı. Birçok yer gezmiş, birçok manzara görmüştü. Günün birinde, denizleri dolaşırken, karşısına bir ada çıktı ve o adada biraz dinlenmeye karar verdi. Teknesini kıyıya çekti ve adayı dolaşmaya başladı. Adanın etrafında bembeyaz bir kumsal, iç kısımlarda da sık ağaçlı bir orman vardı. Büyük bir sessizlik hüküm sürüyordu…
Uzaktan hafif bir ses duyduğunu zannetti ve dinlemeye başladı Sesin glediği yöne doğru ilerlemeye başladığında, aynı sesi yine duydu. Orman içinde kendine yol açarak, sesin kaynağına yaklaşmaya çalıştı. İlerledikçe ses belirginleşiyordu. Az ileride bir düzlük gördü. Bir adam düzlüğün ortasında bağdaş kurmuş oturuyordu.
Yaşlı adam, gözleri kapalı, yumuşak bir sesle, uzun uzun “Mo, Mo, Mo ” sesleri çıkarıyordu. Gemici durdu ve dinledi. Yaşlı adam devam etti: “Mo, Mo, Mo.” Gemici usulca adama yaklaştı ve omzuna dokundu. Adam yavaşça gemiciye döndü ve gülümsedi.
“Affedersiniz”, dedi gemici. “Sanırım bir hata yapıyorsunuz. Bence “Om, Om, Om”demelisiniz.”
“Ah, evet”, dedi yaşlı adam. “Çok teşekkür ederim, ” dedi ve devam etti: “Om, Om, Om”
Gemici, kendinden hoşnut, teknesine döndü. Demir aldı ve yola koyuldu. Az sonra omzunda bir dokunuş hissetti. Arkasını döndü ve gözlerine inanamadı. Yaşlı adam arkasında duruyordu. “Yolculuğunuzu böldüğüm için özür dilerim. Ne söylemem gerektiğini bana bir kez daha hatırlatır mısınız? ” Olayın şokunu halen üzerinden atamayan gemici: “Mo, Mo, Mo” yanıtı verdi. “Çok teşekkür ederim ” diyen yaşlı adam, suların üzerinden yürüyerek adaya döndü.
[RIGHT]Kaynak: Uygulamalarla NLP, Sistem Yayıncılık, 1999, S. 197.[/RIGHT]