Gittin…

Bir sessizlik bıraktın arkanda ve gittin … Sana besleyip, büyüttüğüm bütün duyguları hiçe sayıp gittin…
Sessizce gittin; korkak ve zavallıydın çünkü … Terk edeceğini, gitmek istediğini bile söylemeden gittin hayatımdan

Anladım sevecek yüreğin yoktu da
Bari adam gibi gidecek bileğin olsaydı !…
Biliyorum bunları sana yazıyor olmam çok anlamsız , söylediğim hiçbirşey senin içini sızlatmaya yetmez çünkü, sen ve senin gibiler böyledir çünkü
Bencilce çekip gidersiniz , acı çektiğinizi sanırsınız , en çok sizin canınız yanıyormuş gibi yaparsınız, öylede inandırırsınız ki acı çektiğinize , Gitmek zorundaydım dersiniz , sebebler üretirsiniz , en başta kendi yalanınıza kendinizi inandırdığınız da olsa gerek bu bencilliğiniz….ve ne hikmettir ki siz bir kaç gün sonra mutsuz ettiğiniz bir hayat üstüne yeni bir hayat kurarsınız , birde herşey o kadar kısa bir zamanda olur ki , yani neticede siz bilemezdiniz böyle olacağını , herşey bir anda gelişmiş olur her zaman bir çıkış noktanız kaçış yolunuz vardır?
Hangi aşk mecburdur ayrılığa !… Aşk dedikleri şey bir kaç kabloyla bitecek kadar aciz birşey miymiş…. Bunca ağıtlar, bunca türküler , şiirler, leyla ile mecun kerem ile aslı diye birşey olmazmıymış şimdiki gibi yaşansa aşklar… sen ve senin gibiler böyledir işte
Giderken bile; istediğiniz gibi mutlu olamayacağınızı anladığınızda geri dönebilmeyi ümit ettiğinizden böyle sessizce çekip gidersiniz çünkü bilirsiniz ki sessizlik herşeyi içinde saklar…
Sana gitme demek mi asla içimden gelmiyor; gitmeni hiç istemedim aslında ama zorla tutacakta değildim seni hayatımda ….
Nasıl masum bir sevgi büyütmüştüm sana ve anladım ki sen bu masum sevgiyi hiç haketmemişsin belkide bu yüzden gitmek için sebebler çıkıyordu karşına sen bilmiyordun , sen korkak ve zavallıydın, ihanet ederdin…
Yorulmuştum seni beklemekten
, ve her defasında gelmeyişinden
, ve her defasında affedişimden
Affetmiştim evet;
Çünkü hep bir bahane buluyordum,seni kendimden koruyordum,haksızlığını kendime haksızlığa mahkup edip seni haklı kılıyordum ,oysa kendimi kandırıyordum ve ne aptalca ki bunuda biliyordum yarama tuz basmak gibiydi seni sevmek , ateşte yanan ellerimi ateşe tutmaktı acısı geçer diye, ama ateş derinlere işliyordu daha çok ve yavaş yavaş yakmayı seviyordu…Söyleyemediğini sandıklarım aslında senin kaçışlarınmış ,aslında sen en başında gitmek için gelmişssin ,sana üzülmüyorum…,
Sana üzülürsem kendime acırım çünkü ….
VE BUGÜN SENDEN VAZGEÇİYORUM……