Bu ne sıkıntı hay yarabbim. Odalara modalara sığamıyorum. Hiç konuşmadığım arkadaşlarıma bile selam verdim. Bi iki kelam etsin de aklım burdan başını alıp uzaklara gitsin diye. Bu ne belirsizlik bu ne havada asılı kalmışlık. Kendimi bahçeye attım her ağaç başında kakasının bir parçasını yapıp ordan oraya koşan kediciğime bakıyorum da gülmeye çalışıyorum, öyle gıpgri bir gün bugün. İçimde bi kuş kanat çırpıp duruyor, kanatlarının ucu mide çeperime çarpıyor daha da hızlanıyor nabzım, göz bebeklerim eşşek kadar oldu. Ne geçmek bilmez anskiyetesin sen öyle. Patla, patla da sonu gelsin artık şu krizlerimin de. Evet unuttum sabah ilaç almayı ama bu kadar derinden vurma beni sende…
Ben biliyorum aslında neyim olduğunu da, neyse…
Ekimin bu sonu gelmez üçüncü salısının on yedinci saati, yirmi birinci sigaram dokuncu kahve fincanım. Tam sekiz defa oldu bahçeye çıkalı, otuz ikinci oturup kalkışım koltuğuma, doksan beşinci boş bakışım masama. Hani tutar tutar da bu kadar köşeye sıkıştırmaz az insafı olan şu götlenbik tutarsızlıkta.
Her ne ise onu da geçtim.
Bugün bitirmeye söz verdiğim kanka brandingi masamda bizzat ekranımın içinde uzanmış yatıyor. Ne zaman elimi ona doğru uzatsam elimi elektrik çarpıyor. Bi melanet var aramızda bi türlü bitmiyor. Ofisin telefonunu da kestim. Telefon sesinden daha çok anksiyetem azıyor. Bi sigara daha yaksam mı diye düşünüyorum. Kahvem yanımda buz tuttu, kalkavanın penceresinden birçok meraklı baş bana uzanmış bakmakta ne yaptığımı anlamaya çalışıyorlar kanımca. Bilmiyorlar ki ne sıkıntılar içinde kıvranan bir zavallıyım ben şu anda.
Bilmiyorlar, bilmeyecekler. Bir merhaba uzatmışlığımız yok birbirimize o yüzden ben şurada ölsem onlara ne. Dostluk bekleyecek tek onlar kalmadı elbet ama ilaçtan başka sarılası bir dostum olsun istedim bundan kime ne. Hadi yutayım ben şimdi yarım avuç tablet, boğayım onları yarım bardak suyun içinde, yapayım yapmasına da geçecek mi peki bu kriz, bu anksiyete?
Hiç sanmıyorum.
Melek gibi adamı böyle böyle çıldırttınız
sinir sahibi hastalık sahibi kanser sahibi yaptınız ya
ah ulan dünya ah yavşak dünya
s*keyim ağzını yüzünü senin
bu benden hınçla almaya çalıştığın edep
yok etmeye çalıştığın sükunet
Söke yırta üzerimden soyduğun emanet huzur
Senin değil…
Benim!
Bu ağır ateşli hastalığımda
Hasta sayıklıyor nasılsa diye bide bana bıyık altından gülüyorsun ya
İllet oluyorum illet sana!
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.