Sökük

Evet şimdi geldim. Kazıkçı marketten iki poşet ıvır zıvır doldurup geldim. Hiçbir şeye aldırış etmeden geldim. Hem acıdım hem hafifledim, geldim.

O birkaç gündür içime vücudumdan ağır gelen, ciğerlerimi delen heyecan bana zaten fazlaydı. Olduğu yerde eskiyen söküklere son bir yama yapar mıyız dedim. Süslendim püslendim gittim. Konuşmalarımız pek bir lakayttı. Hep aç olduğu için lakaytlığa bile hali yoktu. Karşıya karşıya durduk işte. Aynı masada yemek yedik yine. Çıkışta sigara bile tüttürdük birlikte. Yan yana ama uzak uzak yürüdük hep, ayrılırken tokalaştık hatta. Ben hoşçakal dedim, o gitti. Ne ben arkamı dönüp minibüsüne baktım ne o bana camdan el salladı.

Buraya kadar birşey yok, içimde bir boşunalık var. Yaşam özetlerime baktım, yazdıklarıma. Sayfalara, cümlelere, kelimelere, noktalama işaretlerine. Gördüm ki hepsinden buram buram salaklık tütüyor. Uzaklaştım bu sefer o dumandan. Solumadım hiç. Gittim az öteye, ilerde yürüdüm. Hatta ordan minibüse bindim, eve geldim.
…
Biriyle sözlenmiş. Haziranda düğünü varmış. Evini yeni döşemiş. Hatta tutmuş resim çekmiş. Onları gösterdi bana. Bir de sordu güzel miymiş? Zaten jalepanodan ağzım yanmıştı evet anlamında başımı salladım. Ondan tarafa hiç bakmadım. Kafamı bizim standa çevirdim yeni asılan tabeladaki fiyat küpürünü okumaya çalıştım.

Koca capitol o saniye renklendi gözümde. Gözlerim parlamaya başladı. İçimde tazecikin bir enerji hissettim. Olduğu yerde eskiyen sökükleri, olduğu gibi çöpe atmıştım. Artık üzülecek birşey bulamadığımda üzülmeye bir sebebim daha olmayacaktı. Başka başka düşünceler kafamı gıdıklamayacaktı. Gamzeleri gözümde yanıp sönmeyecekti bazı bazı geceler. Ne rahattım.
…
Üzüldüm sandı. Niye posurtuyorsun dedi. Yoo fosurtmuyorum dedim. Hesabı istedim. Ceketimi giydim, kalktım. Güzel Koşuyolu`mun yine yağmurlu sokaklarında evime doğru topal adımlar attım. Bir ağır yükü daha sırtımdan yere bıraktım… Hiçbir yerim kanamadı. Bir dipsizi daha üstümden çıkardım, soydum, söktüm çöpe attım. Hem de hiçte acımadı.
Ne güzel…