Yokluk !

Yok ! Öyle bir yokluk ki hiçlikten geberirsin. Gözlerin şişmiş uykusuzluktan kalkar bir sigara daha yersin. Küllerinde debelenirsin. Acı ne varsa köklersin. Güç yetiremediğin herşey alıp seni eski bataklığına götürsün istersin… Öyle bir “yok”…

Pes ! Pes edersin. Öyle bir dipsiz kuyu, karanlık izbe, çıkmaz sokak, koyu balgam, kusmuk deryasıdır ki o mukavemet edemezsin. Henüz yeni öğün üstüne öğün nasihat almışsındır, ağlayarak tutacağına dair yemin üstüne yemin bağlamışsındır. Açamazsın da bunları ona. Açarsan nankör olursun. Ama pes… Pes dedirtirler adama en sonunda. Çünkü sen yaşadığın bataklıkta mutlusundur. Boktan, çişten telezzüz edersin artık. Önüne koyun kesip koysalar ı ııh dersin. İstemezsin… Sen de bir habisatsındır artık. Ar damarın, çatlak, yarık. Kalkar bir sigara daha gömersin, seni uyuştursun diye dumandan medet beklersin…

Acı ! Kopkoyu bir acı. Birazdan seni havaya uçuracak ardın sıra damla damla dökülen benzin gibidir. Kendni gaza verip yakmak, onurlu bir ölümle kaçmak istersin. Olmaz ama. Serde erkeklik var, firavunluk var, krallık var, putluk var. Herkes sana boyun eğsin istersin. Çerden, çişten yapılmış salıncağına tünersin, sahtecikten hayranlarının alkışlarıyla kendinden geçersin.

Balgam ! Apacı bir balgam. Ne tükürüp uzağa atabilirsin, ne de yutabilirsin. Boğdukça boğar seni sabahın bu saatlerinde. Yok dersin, herşeyden el etek çekersin. Tek seni bir başına bıraksında ne bok yerse yesin istersin. Bırakmaz peşini, dürttükçe dürter beynini. Oranla oynar buranla oynar. Salt çiftleşmek için yanıp
tutuşan bir hayvanata dönersin.

Oysa bir tuş ötende bir cennet gizlidir. Adım atmak, ona doğru koşmak, eşşek gibi sarılmak, beni hiç bırakma diye yalvarmak, yıkanmak, paklanmak, sövülmek, dövülmek hatta öldürülmek ama tertemiz olmak istersin. Kucacığında ana rahmine tutunan cılız bir cenin gibi sukunet uykusuna dalmak istersin.

İkilem ! Bok gibi bir ikilem. Orospu kılıklı hem de. Yalnızca verdiğin akçe kadar seven, şefkat eden, pis gülüşlü, kırmızı rujlu, sokak yosması. İçimi gaza verip yakıyor, yüzümü ateşler basıyor. Ağzım kanıyor, burnum kanıyor. Ellerimde bok kokusu. Midem kusmuk kuyusu. Ciğerimde pis bir duman. Kafam kaynıyor.

Nefret ! Yalazlı bir nefret. Öyle ki piç gibi kalakalırsın. Uyuyamazsın. Daha da şişer yüzün gözün, aynalara bakmak istemezsin. Ardından soğuk bir rüzgar eser, kurutur terini. Ama anlık anti-biyotikler, günü geçmiş morfinlerdir sana el edenler. Öyle yavşatırlar ki dakikasına terkederler.

Gece yarısı krizleri
Bunlara gülüp geç\melly !