Biz zamanlar bir ada varmış.
Kibir, Mutluluk, Bilgi ve bu hikayede ismi geçen diğerleri hep bu adada yaşarmış. Ve tabii ki Aşk. Bir gün, her nasılsa, adanın batmakta olduğu anlaşılmış. Bir panik, bir panik! Müthiş bir arbede yaşanmış.
Herkes adayı terk etmek için yollar aramaya başlamış:
Sandallar hazırlanmış, filikalar adaya yanaşmış, ayrıca tekneler ve yelkenliler de varmış.
* * *
Herkes adayı birbir terk ediyor ya…
Aşk direniyormuş!
Bir türlü gitmek istemiyormuş.
Böyle de bir inatçı keçiymiş Aşk.
* * *
Ada neredeyse battığı zaman ise…
Anlamış ki Aşk, ne yapsa nafile…
Yardım istemeye karar vermiş.
İşte o sırada şişman Zenginliği görmüş, kendisi gibi şişman olan bir tekneye yerleşmekteymiş.
Aşk, en masum haliyle:
– Beni de yanına alır mısın Zenginlik? demiş.
Zenginlik cevap vermiş:
– Çok isterdim ama alamam, biliyor musun teknemde çok fazla pırlanta ve elmas var ben onlardan vazgeçemem. Beni anlıyorsun değil mi, senin için yerim yok Aşk, belki başka sefere demiş.
* * *
Aşk, bu sefer de çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibirden yardım istemeye karar vermiş.
Biraz ürkekçe:
– Kibirciğim bari sen bana yardım et, demiş.
Kibir de:
– Edemem Aşk, sen sırılsıklamsın, tüm buraları ıslatırsın, hem sen benim başıma iş açarsın demiş.
Üzüntü de yakınlardaymış.
Aşk yılmamış, usulca ona yaklaşmış:
– Seninle gelsem Üzüntü, olmaz mı? diye fısıldamış.
– O kadar üzgünüm kü Aşk, yalnız kalmaya ihtiyacım var diye yanıtlamış Üzüntü.
Mutluluk da o sırada Aşkın yanından gelmiş geçmiş, Aşk’ın sesini dahi duymamış
* * *
Tam umudunu yitirdiği anda Aşk…
Birden bir ses işitmiş:
– Gel Aşk! Ben seni yanıma alacağım.
Bu sesin sahibi Aşktan daha yaşlı biriymiş.
Ama Aşk kendini o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş, o kadar kendinden geçmiş ki, kendisini yanına alan bu kişinin kim olduğunu sormayı o sırada akıl edememiş. Zaten Aşkın aklı hiç bir zaman başında değilmiş! Yeni bir kara parçasına vardıklarında, yani kurtulduklarında, Aşka yardım eden o kişi yoluna devam etmiş. İşte o sırada bizimki, ona ne kadar da minnettar kaldığını fark edip, koştura koştura Bilgiyi bulmuş ve sormuş:
– Kimdi o bana yardım eden?
Bilgi cevap vermiş:
– O Zaman idi.
Aşk da demiş ki:
– Peki ama bana neden bana yardım etti?
Bilgi gülümsemiş:
– Çünkü sadece Zaman, Aşkın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir!
