Sizden önce yaşayanlardan üç kişi yola çıktılar. Akşam olunca geceleme ihtiyacı nedeniyle bir mağaraya sığındılar. Onlar içeriye girdikten sonra dağdan kayan bir taş yuvarlanıp, mağaranın ağzım üzerlerine kapadı. Aralarında: “Sizi bu kayadan, salih amellerinizi şefaatçi kılarak Allah’a yapacağınız dualar kurtarabilir!” dediler. Bunun üzerine birincisi şöyle dedi: “Benim yaşlı, ihtiyar anne-babam vardı. Ben onları çok kollar, akşam olunca onlardan önce ne ailemden, ne de hayvanlarımdan hiçbirine yedirip içirmezdim. Bir gün ağaç arama işi beni uzaklara attı. Eve döndüğümde ikisi de uyumuştu. Onlar için sütlerini sağdım. Hala uyumakta idiler. Onlardan önce aileme ve hayvanlarıma yiyecek vermeyi uygun bulmadım, onları uyandırmaya da kıyamadım. Geciktiğim için çocuklar ayaklarımın arasında kıvranıyorlardı. Ben ise süt kaplan elimde, onların uyanmalarını bekliyordum. Derken şafak söktü.” Adam bunları anlattıktan sonra şöyle dua etti: “Ey Allah’ım! Bunu senin rızan için yaptığımı biliyorsan, bizim yolumuzu kapayan şu taştan bizi kurtar!” Taş bir miktar açıldı. Ama çıkacakları kadar değildi. İkinci şahıs şöyle dedi: “Ey Allah’ım! Benim bir amcakızım vardı. Onu herkesten çok seviyordum. Ondan yararlanmak istedim. Ama bana yüz vermedi. Fakat gün geldi kıtlığa uğradı, bana başvurmak zorunda kaldı. Ona, kendisini bana teslim etmesi mukabilinde yüz yirmi dinar verdim; kabul etti. Arzuma nail olacağım sırada: “Allah’ın mührünü, gayr-ı meşru olarak bozman sana haramdır!’ dedi. “Ben de ona temasta bulunmaktan kaçındım ve insanlar arasında en çok sevdiğim kimse olduğu halde onu bıraktım, verdiğim altınları da terk ettim.” Adam, bu sözlerinden sonra şöyle dua etti: “Ey Allah’ım, eğer bunları senin yüce rızan için yapmışsam, bizi bu sıkıntıdan kurtar.” Kaya biraz daha açıldı. Ancak onların çıkabileceği kadar açılmadı. Üçüncü şahıs dedi ki: “Ey Allah’ım, ben işçiler çalıştırıyordum. Ücretlerini de derhal veriyordum. Ancak bir tanesi ücretini almadan gitti. Ben de parasını onun adına işletip kar ettirdim. Öyle ki çok malı oldu. Derken yıllar sonra çıkageldi ve: “Ey Abdullah! Bana olan borcunu öde!’ dedi. Ben de: “Bütün şu gördüğün sığır, davar, deve, köleler senindir. Git bunları al götür!’ dedim. Adam: “Ey Abdullah, benimle alay etme!’ dedi. Ben tekrar: “Ben kesinlikle seninle alay etmiyorum. Git hepsini al götür!‘ diye tekrar ettim. Adam hepsini aldı götürdü.” Ve adam dua etti. “Ey Allah’ım, eğer bunu senin rızan için yaptıysam, bize şu halden kurtuluş nasip et!” Kaya açıldı, çıkıp yollarına devam ettiler.alıntı
